🔰ادامه بحث 📛 همگان می‌­دانیم که به ادلّه فراوان، شامل: آیات قرآن و روایات معتبرِ حضرت ختمی مرتبت، محمّد مصطفی (صلّی اللّه علیه و آله) و ادلّه عقلی، در میان مذاهب اسلامی، تنها مذهب شیعه امامیه بر حق است. عالمان و اندیشمندان امامیه در انبوهی از منابع کلامی، در طول هزار سال گذشته، از الافصاحِ شیخ مفید، الذخیرة و الشافیِ سید مرتضی، و الاقتصادِ شیخ طوسی گرفته تا تجرید الاعتقادِ خواجه نصیر الدین طوسی، و از نهج الحق و منهاج الکرامه علّامه حلّی گرفته تا احقاق الحقِ قاضی نوراللّه شوشتری و از عبقات الانوارِ میرحامد حسین گرفته تا المراجعاتِ شرف الدّین و الغدیرِ علّامه امینی، همگی حقّانیت شیعه را به خوبی به اثبات رسانیده‌­اند. با این حال دهخدا صدها منبع کلامی شیعه را نادیده انگاشته و در ذیل سه نمایه: امامیه، شیعه و حدیث افتراق به گونه‌­ای سخن می­‌گوید که گویا از بین همه مذاهب، تنها فرقه ناجیه، مذهب اهل سنّت است و دیگر فِرَق، از جمله مذهب امامیه، باطل و اهل آتش جهنّم هستند. او نه یک بار، بلکه در هر سه مدخل بر این اشتباه تأکید و اصرار می­‌کند. ای کاش از این صدها جلد کتاب کلامی شیعه، یکی را از دیده گذرانده بود، سپس قضاوت می­‌کرد. نمی‌­دانم چه بر دهخدا گذشته که منابع کلامی اهل تسنّن را در دست دارد و مدام از آن‌ها نقل دیدگاه می‌­کند؛ امّا با اینکه او در مهد تشیّع می‌­زیسته و به علوم و دانش­‌های حوزوی هم تسلّط داشته، گویا در ایران زندگی نمی‌­کرده و منابع شیعی در اختیار او نبوده است! ✍محمّدتقی یارمحمّدیان 📌ادامه دارد... 📚https://emamat.org/andishe-1454/ 🌐https://eitaa.com/Arshiv_Gholam