•𓆩⚜𓆪• . . •• #عشقینه •• #یک‌سال‌و‌نیم‌با‌تو #قسمت_صد‌وشصت‌وچهارم خدا خودش رحم کنه معلوم نیست چی شده مادر تسبیح به دست گرفت شروع به ذکر گفتن کرد. تا یکی دو ساعت بعد حال همه مان دلهره و نگرانی بود. با صدای در همه به حیاط رفتیم. آقاجان و محمد علی با هم آمدند. سلام دادیم و منتظر ماندیم تا به ایوان برسند. آقاجان که جلوی ایوان رسید مادر پرسید: آقا بالاخره به ما میگی چی شده؟ آقاجان لب ایوان نشست و پرسید: شام خوردین؟ مادر گفت: با این حالی که شما رفتی و ولوله ای که به دل ما انداختی شام از گلوی کسی پایین نمی رفت. آقاجان نیم نگاهی به من کرد و گفت: بشینید تا بگم. انگار که دلم می خواست مثل بچگی هایم به آغوش آقاجان پناه ببرم بی اختیار جلو رفتم و نزدیک آقاجان نشستم. آقاجان غمگین نگاهم کرد و آه کشید. دلم نمی خواست آن چه به ذهنم می آمد را از زبان آقاجان بشنوم. آقاجان دهان گشود و من دلم می خواست کر باشم و نشنوم. آقاجان گفت: خبر اومده حاج آقا مرتضایی پیش نماز مسجد محله تون رو ساواک گرفته. راست و دروغش معلوم نیست بابا ولی انگار شناسایی شدن قطره اشک از چشمم سر خورد. آقاجان ادامه داد: رفتم مسجد بازار از حاج آقا پرسیدم. گفتن انگار از تبریز زنگ زدن خبر دادن. امروزم ریختن تو خونه بنده خدا همه جای خونه اش رو گشتن و به هم ریختن. مادر با نگرانی پرسید: حاجی اینا چه ربطی به رقیه داره؟ محمد علی گفت: احمد آقا و حاج آقا مرتضایی با هم رفته بودن تبریز که حاج آقا رو گرفتن مادر هینی کشید و گفت: یا امام هشتم. یعنی احمد آقا رو هم .... با اشاره آقاجان مادر دیگر جمله اش را ادامه نداد. آقاجان دست روی شانه ام گذاشت و گفت: احمد دستگیر نشده بابا .... ولی ازش خبری ندادن .... از حاج علی هم پرسیدم کسی فعلا از احمد خبر نداره. حاجی گفت از هر کی بشناسه و بتونه می پرسه خبری می گیره. شایدم خود احمد همین روزا برگشت. خدا بزرگه.... صدای هق هق گریه ام بلند شد. آقاجان مرا جلو کشید و سرم را در آغوش گرفت. زیر دلم درد گرفت و احساس کردم بچه خودش را گوشه ای فشرده کرده و فشار وارد می کند. دستم را روی شکمم گذاشتم اما نمی دانم چرا دردش آرام نمی شد. انگار لحظه به لحظه دردش بیشتر می شد. آن قدر که خودم را از آغوش آقاجان بیرون کشیدم و از درد خودم را مچاله کردم. خانباجی و مادر با نگرانی سراغم آمدند و حالم را پرسیدند. زیر دلم آن قدر درد می کرد که نمی توانستم از درد حرفی بزنم. مادر نام حضرت زهرا را صدا می زد و آقا جان با نگرانی نوازشم می کرد و از من می خواست آرام و قوی باشم. از شدت درد آن قدر بی حال شدم که کم کم خوابم برد. چشم که باز کردم در اتاق بودم. آقاجان آن طرف اتاق مشغول نماز بود و مادر بالای سرم نشسته بود و تسبیح می چرخاند. در جایم نشستم و سلام کردم. مادر جواب سلامم را داد و پرسید: بهتری؟ هنوز کمی دلم درد می کرد اما سر تکان دادم و گفتم: شکر خدا بهترم. الان کِیه؟ مادر به بیرون از پنجره اشاره کرد و گفت: تازه اذان صبح گفتن. به سختی از جایم برخاستم تا به حیاط بروم و وضو بگیرم. دوباره به لکه بینی افتاده بودم. لباس هایم را عوض کردم، سریع وضو گرفتم و به اتاق برگشتم. نمازم را خواندم و سر سجاده نشستم. آقا جان آمد کنارم نشست و پرسید: خوبی بابا؟ لبخند کم جانی در جواب آقاجان زدم. آقاجان هم لبخند کمرنگی زد و گفت: نبینم دخترم کم بیاره ... آه کشید و گفت: دنیا که اومدی صبح شهادت حضرت رقیه بود. به یاد خانم اسمت رو رقیه گذاشتم وگرنه ماه چهار بارداری مادرت که اسم انتخاب کردیم قرار شد اگه دختر شدی اسمت رو راحله بذاریم وقتی دنیا اومدی گفتیم خودت اسمت رو با خودت آوردی. اسمت رو که تو قرآن نوشتم، اذان اقامه که تو گوشت خوندم رفتم روضه حضرت رقیه اونجا برات دعا کردم ایمانت، اخلاقت، شجاعتت، رفتارت مثل حضرت رقیه باشه. از حضرت رقیه خواستم منو تو تربیتت کمک کنن. نمی دونم به خاطر همین بود یا نه از بچگیت حسابت برام از بقیه جدا بود. نه که بگم تو رو بیشتر از بقیه دوست داشتم نه ولی انگار یه جور دیگه ای دوست داشتم و دارم. تو دردونه ام بودی و هستی اما هیچ وقت دلم نمیخواست لوس و کم طاقت باشی دلم میخواد هر چی شد محکم باشی. سختی های زندگی همه برای پاک شدن ماست. برای بالا رفتن مونه. برای بهتر شدن مونه. تو این دنیا خدا هرکیو بیشتر دوست داشته باشه بیشتر بهش سختی میده زندگی های ما هر چقدرم سخت بشه به سختی های زندگی اهل بیت نمی رسه. پس بابا هر وقت خواستی کم بیاری یاد صاحب اسمت بیفت. تو 14 سالته ولی ایشون 3 ساله شون بود اون همه مصیبت دیدن. اشک من و آقاجان با هم چکید. آقا جان گفت: چیزی نشده که بخوای کم بیاری. فقط چند روزی باید منتظر بمونیم تا یه خبری از احمد بشه. ✨لینڪ قسمت اول👇 https://eitaa.com/Asheghaneh_Halal/77174 . . •🖌• بہ‌قلم: #ز_سعدی . . 𓆩مرجع‌به‌روزترین‌رمان‌ها𓆪 Eitaa.com/asheghaneh_halal •𓆩⚜𓆪•