◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️ 🔰باز نشر🔰 ▪️جمال‌شناسی زینب کبری سلام الله علیها (۱) ▪️هر کس اهل روضه و رضوان کربلاست و گوش جانش در پی فهم حماسه کربلا بی‌قرار است، بارها اندیشیده که چرا حضرت زینب سلام الله علیها، ام المصائب، در پاسخ به این پرسش که در کربلا چه دیدی؟ فرمود: «ما رایتُ الّا جمیلا»، و در پی این پرسش به فراخور حال و مقام، پاسخ‌هایی را نیز دریافت کرده است. این بار می‌خواهیم پاسخ را از زاویه انسان‌شناسی بجوییم و از این منظر به این فرمایش توجه کنیم و سرّش را دریابیم. ▪️انسان در مرتبه‌ای از وجود خود صاحب غریزه است، از این رو برخی از دریافت‌های انسان غریزی است. این دریافت‌ها ما را به سوی برآوردن نیازهای مادی چون خوراک، پوشاک، تأمین سرپناه و... سوق می‌دهد. آن چه از دید غریزه زیباست و جمال محسوب می‌شود، برخورداری از بهترینِ طعام‌ها و نوشیدنی‌ها، پوشیدن البسه زیبا و... است. پس با این نگاه پیراهن چاک چاک، لب‌های خشکیده از عطش، گرسنگی کودکان در بند، سکنی گزیدن در خرابه و آوارگی زیبا نیست، پس آن بانوی بزرگوار چگونه رؤیت کرده که هیچ ندیده مگر جمال و زیبایی؟! ▪️حال که پاسخ را در زیباشناسی غریزی نیافتیم، به سراغ ساحت دیگری از انسان می‌رویم که او را متمایز از حیوان می‌کند و آن برخورداری از فطرت است. همه انسان‌ها بر فطرت الهی سرشته شده‌اند. میل به پرستش، عدل، حسن، دوست داشتن هم‌نوع و... امیال فطری است که در انسان به ودیعه گذاشته شده است. انسان به حسب فطرت، حفظ جان خویش و عزیزانش را خوش می‌دارد و از آن سو، خون و زخم و آزار را نمی‌پسندد. پس با این نگاه، تیرِ به گلو نشسته، دستان بریده، پیکر قطعه قطعه شده، دستان بسته، تازیانه، سرِ به نیزه رفته و... زیبا نیست. پس آن بانوی بزرگوار چگونه رؤیت کرده که هیچ ندیده مگر جمال و زیبایی؟! ▪️ادامه دارد〰〰 🍃دیدبان هنر و رسانه🍃 @Didban_Art_Media