تأملی در روایت {حُبُّ‏ عَليٍ‏ عِبَادَة} محبت به امیرالمؤمنین علیه‌السلام از ضروریات دین می‌باشد و در روایت مذکور از جمله عبادات شمرده شده است. نکته‌ای که بایستی بدان توجه شود این است که؛ اولاً: این محبت واجب است نه مستحب تا ترک آن جایز باشد. ثانیاً: آنچه سبب نجات و رستگاری و تقرّب می‌گردد ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام است نه صرف محبت، زیرا به ادلّه بسیار همه اعمال انسان منوط به شرط ولایت است - اگرچه بین فقهاء اختلاف است که ولایت یا شرط قبولی اعمال است و یا شرط صحت اعمال که این اختلاف آثاری را نیز به دنبال دارد - اما در هرصورت، این نکته مورد اتفاق است که هیچ یک از اعمال انسان، بدون ولایت امیرالمؤمنین پذیرفته نمی‌شود. ✅ باتوجه به نکته مذکور مقصود از {حُبُ‏ عَلِيٍ‏ عِبَادَةٌ} یا ولایت امیرالمؤمنین است که بعید به نظر می‌رسد و یا مقصود این است که عبادت "محبت" از کسی قبول می‌شود که ولایت را در مرحله قبل پذیرفته باشد، چنانچه در برخی از نقل‌ها از رسول خدا صلی‌الله علیه و آله نیز چنین آمده: "حُبُ‏ عَلِيٍ‏ عِبَادَةٌ وَ لَا يَقْبَلُ اللَّهُ إِيمَانَ عَبْدٍ إِلَّا بِوَلَايَتِهِ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِهِ" بنابراین محبت به امیرالمؤمنین تنها از کسی پذیرفته می‌شود که هم تولّی و هم تبرّی داشته باشد. @Fakhari_ir