استاد علوی تهرانی
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۱۴ 💠 امام رضا (ع) می‌فرمایند: کمترین چیزی که بین بندگان تقسیم شده است است. امام زین العابدین (ع) در دعای ابو حمزه به خداوند عرضه می‌دارند: خداوندا! و یقینی به من عنایت کن که همواره در من باشد. 👈 اگر منشأ ایمان، یقین باشد آن ایمان دارای ثبات است. بنابراین باید به دنبال یقینی کردن معارفمان برویم. خداوند در می‌فرماید: وقتی بنده به مرتبه یقین برسد، اهمیتی نمی‌دهد که زندگیش در سختی است یا در آسانی. ✅ یقین، الهی است. رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: بدانید که در چیزی بهتر از یقین و عافیت به مردم داده نشده است. این دو را از خدا بخواهید. ⭕️ مردمی که در حالت هستند دارای هستند. این‌ها یک جایی کم می‌آورند. افرادی که امام حسین (ع) را ترک کردند به خاطر این بود که دارای مرتبه یقین نبودند. می‌خواندند. می‌گرفتند. همان نماز و روزه را با ظن متراکم به دست آورده بودند. این ظن متراکم تا آن بزنگاه با آن‌ها همراه بود. 💢 اگر ما به این سه آیه و داشته باشیم مسلماً تمام کارها نیک خواهد بود. آن وقت حکم می‌کند که من جز کار خیر انجام ندهم. 🔸 سوره علق آیه ۱۴: آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) می‌بیند؟! 🔸 سوره مدثر آیه ۳۸: هر کس در گرو اعمال خویش است. 🔸 سوره زلزال آیه ۷ و ۸ می فرماید: پس هر کس هم‌وزن ذرّه‌ای کار خیر انجام دهد آن را می‌بیند! و هر کس هم‌وزن ذرّه‌ای کار بد کرده آن را می‌بیند! 🔆 اگر کسی یقین بداند که تمام نعمت‌های فردی و اجتماعی، ظاهری و باطنی، جسمانی و روحانی و ... از جانب خدای تعالی است پیوسته در مقام انفعال و شرمندگی و تشکر و سپاس‌گزاری قرار خواهد گرفت. 🔆 اگر کسی یقین بداند که خداوند برای مؤمنان و ، را آفریده و انواع خوشی‌های و نعمت‌هایی را هیچ چشمی ندیده است و هیچ گوشی نشنیده است را آماده کرده است، به طور مسلّم در مقام امید و اشتیاق به نعمت‌های اخروی قرار می‌گیرد و برای نیل به آن نعمت‌ها اعمال نیک انجام می‌دهد و موجبات وصول به آن‌ها را فراهم می‌کند. 🔆 اگر کسی یقین بداند که خدایی هست و طبقات هفت‌گانه را برای گنه‌کاران مقرر داشته است و هر گروهی را در طبقه‌ای عذاب خواهد کرد یقیناً مرتکب نمی‌شود و شخصیت و زندگی خودش را به معصیت آلوده نمی‌کند و خود را از این عذاب الیم نجات می‌دهد. 🔆 اگر کسی یقین داشته باشد که تمام امور و حوادث مستند به خدای بزرگ است و تماماً از روی و صادر می‌شود حتماً در برابر همین حوادث، سرِ تسلیم فرود می‌آورد و همه را از خداوند تلقی می‌کند و لباس رضا می‌پوشد. 🖌 خداوند جمله‌ای دارد که بسیار گلایه‌آمیز است؛ ولی با لطف بیان کرده است. می‌فرماید: بنده من! من نمازِ روزت را همان روز از تو می‌خواهم و تو روزی فردایت را امروز از من می‌خواهی. مگر من نماز فردایت را امروز از تو خواسته‌ام که تو روزی فردایت را امروز از من می‌خواهی؟ 📌 اگر مشکلی هست به خاطر این است که ما دارای ظن متراکم هستیم. اگر انسان به یقین برسد فرزند شش ماهه‌اش را از دست می‌دهد. جوان هجده ساله‌اش را از دست می‌دهد... ولی چون همه این‌ها را از ناحیه خداوند می‌بیند، سر به می‌گذارد و عرضه می‌دارد: خدایا راضی به قضاء تو هستم. تسلیم امر تو هستم و هیچ معبودی جز تو نیست. _________ حجةالاسلام والمسلمین جلسه هفتگی صبح‌های جمعه | جلسه ۱۴ حسینیه آیت الله علوی تهرانی @Fares_ir
1 مشاهده