📌 قلم هروله می‌‌کند ✍️صدیقه عالیپور قلم را بر لوح سفید می‌گذارم، با قلمی که خداوند به وجودش و گردشش بر سطور سوگند یاد کرده است، چه بگویم و چه بنویسم!؟ اشرف مخلوقات چه می‌خواهد، تا فکرش به بلوغ رسد، روحش با چه مضامینی سیراب می‌شود؟ نیازش به دانستن چه چیزی برطرف می‌گردد و چگونه اقناع و تفهیم برایش مقدر می‌گردد؟ این جملات را باخود نجوا می‌کنم و قلم را به گردش در می‌آورم، درون ساده‌انگارم، باخود می‌گوید: هرچه بنویسم، خوش است و می‌گذرد، ولی اندکی تفکر می‌کنم، که آیا من حق دارم لوح سفید را به سخره بگیرم و خودم هر آنچه خواستم بر قلبش بنگارم؟ پس چه علمی، چه فایده ای، چه راهکاری برای مشکلات و مسائل فراهم کرده‌ام؟! دریاچه علوم انسانی را برای حل مشکلات انسانی سیل‌بند زده یا سدسازی نموده‌ام، تا همگان بهره‌مند شوند، یا نه فقط برای گسترش دریاچه در جلگه‌ای دیگر راهی را باز کردم!؟ شنیده‌ام که می‌گویند هم سوال از علم خیزد و هم جواب! اما این برای تمام سوالات قابل انطباق نیست! سوالی خیزش علمی مؤثر دارد،که واقعا یک مسئله و حل یک مشکل را در برداشته باشد و با راهیابی به درون سوال و آسیب‌شناسی گوشه‌ای از آن به جواب منتهی شود، راهی برای حل جوانب دیگر و دوستان اهل علم باز است. راستی نیاز بشر به علم چیست؟ بشر علم را برای حرکت، پیشرفت و تعالی و رسیدن به سوی افق آینده می‌خواهد و این علم علمی روشنگر است، پس لازم است که اهل آن در کاوش، همت، پشتکار و تلاش مضاعف داشته باشند و به دنبال دستیابی و کشف آن راه که نه بِدَوند! در راستای حفظ ارزش‌های بشری، همدلی، امید به آینده! الغرض اگر قلم می‌زنید، حواستان به نقش بازی کلمات، بر لوح عریض و طویل، محتوا، مخاطب و نیازهایش، جامعه و گردش زمانی باشد تا بتوانید در رویش اندیشه‌ها و تحول افق‌های علمی شما هم رهسپار شوید! @HOWZAVIAN