یک نکته‌ات بگویم! به‌مناسبت ۲۸ اردیبهشت، روز بزرگداشت خیام در نگارش امروزی، همیشه واژۀ پایان‌یافته به واکۀ i + «است» را بافاصله می‌نویسیم: «نه هرچه دانستنی است دیدنی است و نه هرچه دیدنی است گفتنی است و نه هرچه گفتنی است نبشتنی است.» (رسالۀ سپه‌سالار، ص ۲۶) اما در شعر، به ضرورت وزن، یا بافاصله می‌نویسیم و یا با نیم‌فاصله: خیام! اگر ز باده مستی، خوش باش با ماهرخی اگر نشستی، خوش باش چون عاقبت کار جهان نیستی است (/nistiyast/) انگار که نیستی، چو هستی، خوش باش خاکی که به زیر پای هر نادانی‌ست (/nâdânist/) کفِّ صنمیّ و چهرۀ جانانی‌ست (/jânânist/) هر خشت که بر کنگرۀ ایوانی‌ست (/eyvânist/) انگشت وزیر، یا سر سلطانی‌ست (/soltânist/) #املا_رسم‌الخط ۱۴۰‌۲/۰‌۲/۲‌‌‌‌‌۸‌ سید محمد بصام @Matnook_com