✍چرا مُراقبِ آنچه می گوییم نیستیم؟ 🔻سی علّت 1-چون کتاب نمی خوانیم؛ 2-چون اهمیتِ رشد شخصیت، حتی ده درصدِ نظام آموزشی نیست؛ 3-چون نظام آموزشی بر حفظ کردن استوار است تا فکر کردن؛ 4-چون تربیتِ خانوادگی بیشتر بر احساسات استواراست تا رشد فردی؛ 5-چون نیاموخته ایم حرف زدن، مسئولیت دارد؛ 6-چون وقتی به پول می رسیم احساسِ قدرت می کنیم؛ 7-چون وقتی به قدرت می رسیم احساسِ برتری می کنیم؛ 8-چون عموماً دو هدفِ کلیدی را در زندگی دنبال می کنیم: پول و شهرت؛ 9-چون منافع شخصی بر رفتار اخلاقی غلبه دارد؛ 10-چون اصلِ نگاه به انسانهای دیگر ابزاری است؛ 11-چون افراد، یک دفعه به جایگاهی غیرمنتظره می رسند؛ 12-چون بی احترامی به انسانها در جهان سوم خیلی پیآمد ندارد؛ 13-چون نیروهای احساسی بر عقلِ محاسبه گر غلبۀ نود درصدی دارند؛ 14-چون فکرِ قبل از سخن، فرصتِ تمرین ندارد؛ 15چون افراد، جوگیر می شوند؛ 16-به مراتب مهم تر از داشتنِ پِرنسیپ است؛ Follower چون تعدادِ 17-چون معلوم نیست مسئول تربیتِ مدنی کیست؛ 18-چون تربیت، از خانواده و کلاسِ درس به جهان مجازی منتقل شده است؛ 19-چون عنصر "زمان" در سخن گفتن تعطیل است؛ 20-چون بی ثباتی اقتصادی، تعادل رفتاری را مختل کرده است؛ 21-چون آشنایی با ادبیات فارسی به شدت ضعیف شده است؛ 22-چون درناخودآگاهِ افراد، بخشِ رعایتِ حقوقِ دیگران قفل است؛ 23-چون گروه های مرجع فرهنگی در جامعه تغییرکرده اند؛ 24-چون روان شناسی فهم دیگران در بسیاری ازافراد ضعیف است؛ 25-چون زرنگی های دمِ دست مهم تر از میراثِ شخصیتی است؛ 26-چون تصور می کنیم دیگران متوجه نیات ما نمی شوند؛ 27-چون احساسِ تعلق به یک جامعۀ سالم، خیلی ضعیف است؛ 28-چون زندگی امری جدی نیست؛ 29-چون به دوامِ واژه های منفی در ذهن انسان واقف نیستیم؛ 30-چون بسیاری، حتی پنج صفحه درمورد خودشان نمی توانند بنویسند. 👤محمود سریع القلم @Mignair