🔴هشدار اغتشاشات و دو آسیب عمده
🔸 نقش شناختی سازمان اطلاعاتی، یکی از نقش‌های سه‌گانه هر دستگاه است. یکی از مهم‌ترین اقدامات در این نقش، تولید هشدار برای مشتریان(تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران است) است.
🔸 این تولید هشدار اما همواره با دو معضل اساسی مواجه است:
۱. تولید مکرر هشدار باعث لمس شدن سیستم می‌شود.
۲. گزارش هشدار تبدیل به برآورد جامع نمی‌شود.
🔸 اکنون مشاهده می‌شود که تقریباً همگی بر اساس قراین موجود، پیش‌بینی‌هایی دارند مبنی بر احتمال وقوع ناآرامی‌های داخلی کشور. البته این درست است زیرا هر فردی با کنار هم قرار دادن پازل‌ها، به نتیجه مشابهی دست می‌یابد اما دو خطر در این بین وجود دارد:
اول. هشدار ممتد و مکرر باعث غافلگیری می‌شود؛ زیرا در صورت افزایش کمیت هشدارها در طی زمان و عدم وقوع رخدادی، سیستم نسبت به هشدارهای فوق اصطلاحاً لمس می‌شود و هشدار به مثابه روتین روزانه است.
دوم. اگر هشدار تبدیل به برآورد هشداردهنده نشود و صرفاً در حدس و گمان باقی بماند، غافلگیری و متعاقباً شکست رخ خواهد داد.
🔹 در برآورد مشخص می‌شود چه نوع تهدید یا آسیبی، در کجا، چگونه، از چه منبعی، از چه طریقی و چه وقت ظهور یافته و تحقق می‌یابد. این نه بر اساس ظن و گمان و مدل‌های ظنی و ذهنی و شهودی که بر اساس یک فرایند جدی، عقلانی، بی‌‌طرفی، فعالیت دقیق، قرائن و داده‌ها و شواهد و تجزیه و تحلیل عینی صورت می‌گیرد.
🔺 آسیبِ "می‌دانیم قرار است یک اتفاقی بیفتد اما چه اتفاقی؟ معلوم نیست" برای پیش از بحران و آسیبِ "می‌دانستیم قرار است اتفاقی رخ دهد ولی نمی‌دانستیم از این ناحیه ضربه می‌خوریم" در پسابحران، از همین جنس است.
@Muhallel