🔸ادامه 👇
3⃣اشکال سوم آن است که موصولها و ضميرهاى آيه به صورت ضمير جمع است، مانند الّذين آمنوا و الّذين يقيمون و يؤتون و هم راكعون، با اين حال چگونه قابل تطبيق و به يك فرد مى باشد. آيه مى گويد كسانى كه اين اوصاف را دارند «ولّى» شما هستند نه يك فرد خاص يعنى على بن ابيطالب عليه السلام.
👌پاسخ این اشکال هم روشن است .
❕با توجه به شأن نزولهاى آيه كه به طور مستفيض بلكه متواتر در كتب شيعه و اهل سنت نقل شده ترديدى باقى نمى ماند كه آيه ناظر به علی علیه السلام است و به تعبير ديگر احاديث و تواريخ اسلام گواهى مى دهند كه دادن صدقه به سائل در حال ركوع مربوط به على عليه السلام است نه اينكه يك گروه آن را انجام داده باشند؛ بنابراين بايد گفت تعبير به صيغه جمع براى احترام و تعظيم مقام آن فرد است. و در ادبيات عرب مكرر ديده شده كه از مفرد به لفظ جمع، تعبير آورده شده است؛ مثلًا در آيه مباهله كلمه «نسائنا» به صورت جمع است، در حالى كه مطابق صريح شأن نزولهاى متعدد، منظور از آن تنها، فاطمه زهرا عليها السلام، است، و نيز در همان آيه، واژه «انفسنا» به صورت جمع است در حالى كه همه قبول دارند غير از پيامبر اسلام كسى از مردم جز على عليه السلام در مباهله شركت نداشت ، در ذیل بیشتر بخوانید ؛
💠https://eitaa.com/Rahnamaye_Behesht/1780
❕مفسران اهل سنّت خود پاسخ اين اشكال را داده اند؛ فخر رازى در جواب اين سؤال مى گويد ؛
« جمع گاهى براى احترام است، يعنى گاهى با اين كه مخاطب يك نفر بيشتر نيست، براى احترام لفظ جمع به كار برده مى شود همانگونه كه در فارسى نيز چنين است و به جاى «تو رفتى، گفتى، آمدى و مانند آن» گفته مى شود: «شما رفتيد، گفتيد، آمديد و مانند آن» بنابراين در ادبيّات عرب گاهى جهت احترام لفظ جمع به جاى مفرد به كار برده مى شود و در آيه فوق نيز چنين است. »
📚تفسیر کبیر ج 12 ص 28
❕آلوسى در روح المعانى پاسخ ديگرى داده است؛ او مى گويد ؛
« گاه براى عظمت شخص، و گاه براى عظمت كار، به جاى صيغه مفرد از صيغه جمع استفاده مى شود و اين در لغت عرب مرسوم است. »
📚روح المعانی ج 6 ص 167
❕در آیات قرآن به طور گسترده صیغه جمع در جایی که باید مفرد استعمال شود به کار رفته است که جهت آگاهی به آیات ذیل و شان نزول آن از تفاسیری چون کشاف و مفاتیح الغیب و ... مراجعه کنید ؛
❕آیه 215 بقره _ 247 بقره _ 173 آل عمران _ 61 آل عمران _ ممتحنه آیه اول _ مائده 52 _ منافقین 8 و ...
❕اگر از این پاسخ هم چشم پوشی کنیم ، باز می بینیم اهل بیت علیهم السلام پاسخ دیگری داده اند و آن اینکه مخاطب آیه ولایت تمام امامان علیهم السلام هستند به خاطر همین از صیغه های جمع استفاده شده است و همه آنان در حال رکوع به فقیر صدقه داده اند و همه آنان ولی و سرپرست امت هستند .
👌امام صادق علیه السلام در مورد آیه مذکور فرمود ؛
« خداوند از کلمه « ولی » سرپرستی و سزاواری نسبت به تمام امور مردم و جانها و اموالشان را قصد کرده است و مقصود از « الذین آمنوا » علی و امامان از فرزندان او هستند تا روز قیامت که خداوند آنان را توصیف کرده است که « الذین یقیمون الصلاه و یوتون الزکاه و هم راکعون » که اقامه نماز می کنند و در حال رکوع نماز ، صدقه می دهند که علی علیه السلام در حال رکوع نماز به مسکین صدقه داد و خداوند آیه مذکور را نازل کرد و نعمت اولادش را به نعمت علی علیه السلام چسباند ( بر همین اساس صیغه جمع آورد ) که بر اساس آن هرکسی از اولاد علی علیه السلام که به امامت می رسند ، صفت علی علیه السلام را دارند و در حال رکوع نماز صدقه می دهند و سائلی که از علی علیه السلام درخواست کرد از فرشتگان بود و سائلینی که از ائمه سوال می کنند از فرشتگان هستند ( که برای نشان دادن امامت آن بزرگواران از آنان درخواست می کنند ) »
📚الکافی ج 1 ص 288
#پرسمان_اعتقادی
@Rahnamye_Behesht
#سایت_ما
ipasookh.ir