🔸ادامه 👇
❕
9⃣و در نهایت امام حسین علیه السلام با لب تشنه به شهادت می رسد ، چنان که می نویسند ؛
« حسين عليه السلام زمانى كه كشته شد، آب خواست، ولى به او ندادند و با زبان تشنه، كشته شد و نزد خدا رفت و خداوند، او را از نوشيدنى بهشتى، سيراب ساخت »
📚بستان الواعظين: ص 263 ح 419
❕امام سجاد ع بر روی قبر امام حسین ع نوشت ؛
« اين، قبر حسين بن على بن ابى طالب است كه او را غريبانه و تشنه كشتند. »
📚الدمعة الساكبة ج 5 ص 11 14.
❕جبرئیل نیز به آدم ع خبر داد که امام حسین ع ؛
« تشنه و غريب و تك و تنها و بى يار و ياور، كشته مى شود »
📚بحار الأنوار: ج 44 ص 245 ح 44.
❕پیامبر گرامی نیز در مورد حسین ع فرمود ؛
« فهميدم كه او تشنه و در غربت، كشته مى شود».
📚دلائل الإمامة: ص 102 ح 30.
❕در نقل دیگر آمده است ؛
« زين العابدين عليه السلام بر پدرش به مدّت چهل سال گريست، در حالى كه روزها را روزه مى گرفت و شبها را زنده مى داشت. هر گاه افطارىاش آماده مىشد و غلامش غذا و آب ايشان را مى آورد و در برابرش مى نهاد و مىگفت: مولاى من بفرما، مى فرمود: «فرزند پيامبر خدا ، گرسنه كشته شد! پسر پيامبر خدا ، تشنه به شهادت رسيد!». ايشان اين كلمات را مدام تكرار مى كرد و مى گريست، تا اين كه غذايش اشك آلود مى شد و آبش نيز با اشك مى آميخت و ايشان همواره چنين بود تا به خدايت پيوست. »
📚الملهوف: ص 233، مسكّن الفؤاد: ص 92، بحار الأنوار: ج 45 ص 149.
❕امام صادق ع فرمود ؛
« همانا حسين عليه السلام و خاندان و يارانش، مظلومانه و به ستم و تشنه، شهيد شدند. »
📚كامل الزيارات: ص 289 ح 467، بحار الأنوار: ج 101 ص 27 ح 33.
❕در نقل دیگر آمده است ؛
« هنگامى كه سر حسين عليه السلام را آوردند و در منزلى به نام قِنَّسرين فرود آمدند، راهبى از دِيْرش به سوى سر، حركت كرد و نورى را ديد كه از دهان آن، ساطع بود و به آسمان مى رفت. راهب، ده هزار درهم به آنان (نگهبانان) داد و سر را گرفت و به درون دِيرش برد و بدون آن كه شخصى را ببيند، صدايى شنيد كه مى گفت: «خوشا به حالت! خوشا به حال آن كه قَدر اين سر را شناخت!».
راهب، سرش را بلند كرد و گفت: پروردگارا! به حقّ عيسى، به اين سر بگو كه با من، سخن بگويد. سر به سخن آمد و گفت: «اى راهب! چه مى خواهى؟».
گفت: تو كيستى؟ گفت: «من، فرزند محمّدِ مصطفى و پسر علىِ مرتضى هستم. پسر فاطمه زهرا و مقتول كربلايم. 👈من، مظلوم و تشنه كامم» 👉و ساكت شد. »
📚المناقب لابن شهرآشوب: ج 4 ص 60 نقلًا عن النطنزي في الخصائص، بحار الأنوار: ج 45 ص 303.
❕امام باقر عليه السلام فرمود ؛
« حسينِ كربلا، به ستم و رنج و با لب تشنه و [دل پُر] اندوه، به شهادت رسيد »
📚كامل الزيارات: ص 313 ح 531، بحار الأنوار: ج 101 ص 46 ح 5.
❕پیامبر گرامی فرمود ؛
« اى حسين! مى بينم كه به زودى در زمين كَرْب (سختى) و بلا، به دست گروهى از امّتم كشته شده اى و با سرِ بُريده افتاده اى، در حالى كه تشنه بودى و آبت ندادند و سيرابت نكردند و با همه اينها، به شفاعت من اميد مى برند. چه توقّعى! روز قيامت، خداوند، شفاعت مرا به ايشان نرساند كه نزد خدا هيچ نصيبى ندارند. »
📚الفتوح: ج 5 ص 18، مقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي: ج 1 ص 186؛ بحار الأنوار: ج 44 ص 328 وراجع: المناقب لابن شهرآشوب: ج 4 ص 88.
❕امام عصر ع نیز در زیارت ناحیه مقدسه از تشنگی حسین ع یاد کرده و می فرماید ؛
« سلام بر لبهاى خشكيده »
📚المزار الكبير ص 496 ح 9، بحار الأنوار: ج 101 ص 317
❕و روایت پایانی نقلی باشد از امام صادق علیه السلام که راوی می گوید ؛
« در محضر امام صادق عليه السلام بودم كه آب طلبيد. وقتى از آن نوشيد، اشك ريخت و چشمانش اشكبار شد. آن گاه به من فرمود: «اى داود! خدا لعنت كند كُشنده حسين را! هيچ كس نيست كه آب بنوشد و از حسين عليه السلام و خاندانش ياد كند و كُشنده اش را لعن كند، مگر اين كه خداوند، برايش يكصد هزار حسنه مى نويسد .... ».
📚الكافي: ج 6 ص 391 ح 6، كامل الزيارات: ص 212 ح 304، بحار الأنوار: ج 66 ص 464 ح 17.
❕آنچه گذشت همه مبتنی بر اسناد قطعی شیعه و سنی است که بازگو کننده مظلومیت امام حسین ع و یاران باوفایش بوده و ثابت می کند که حسین علیه السلام را مظلومانه و لب تشنه به شهادت رساندند .
#پرسمان_اعتقادی
@Rahnamye_Behesht
#سایت_ما
ipasookh.ir