🔸ادامه 👇
❕در نقل دیگری که شیعه و سنی آن را آورده اند ، آمده است ؛
« آن حضرت كنيزى داشتند كه هنگام وضو آب بر دست مباركشان مى ريخت، روزى ظرف آب از دست او افتاده و به صورت امام اصابت كرده و صورت ايشان را مجروح ساخت كنيز فورا اين آيه از قرآن را تلاوت كرد: وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ؛ و « كسانى كه در هنگام غضب خشم خود را فرومى خورند » امام نيز به سرعت فرمودند: خشم خود را فروخوردم. با شنيدن اين كلام و ديدن بردبارى امام، كنيز اميد بست تا چيز بيشترى از امام بخواهد. لذا دنباله آيه را تلاوت كرد: « وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ » و كسانى كه از گناهان مردم درمى گذرند. امام عليه السّلام فرمودند: خدا از تو درگذرد. سپس كنيزك قسمت پايانى آيه شريف را تلاوت نمود: « وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ » « و خداوند نيكوكاران را دوست دارد » امام عليه السّلام نيز در جواب او فرمودند: برو كه تو را آزاد كردم »
« جَعَلَتْ جَارِيَةٌ لِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع تَسْكُبُ الْمَاءَ عَلَيْهِ وَ هُوَ يَتَوَضَّأُ لِلصَّلَاةِ فَسَقَطَ الْإِبْرِيقُ مِنْ يَدِ الْجَارِيَةِ عَلَى وَجْهِهِ فَشَجَّهُ فَرَفَعَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع رَأْسَهُ إِلَيْهَا فَقَالَتِ الْجَارِيَةُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ- وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ فَقَالَ لَهَا قَدْ كَظَمْتُ غَيْظِي قَالَتْ وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ قَالَ لَهَا قَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْكِ قَالَتْ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ قَالَ اذْهَبِي فَأَنْتِ حُرَّةٌ »
📚امالى صدوق ص 168 ح 12، الارشاد ج 2 ص 146، مناقب آل ابى طالب ج 4 ص 157، تاريخ دمشق ج 36 ص 155، مختصر ابن منظور ج 17 ص 240، سير الاعلام النبلاء ج 4 ص 397، نهاية الارب ج 21 ص 326 .
3⃣روایتی هم که معاند از کتاب بحار الانوار نقل کرد که علامه مجلسی آن را از کتاب « الزهد » نقل می کند که مطابق آن امام باقر ع فرمود ؛
« پدرم (امام زين العابدين ) خادمش را با شلّاق يك مرتبه آرام زد، چون در انجام كارى كه فرستاده شده بود سُستى و كوتاهى كرد، پس غلام شروع به گريستن كرد و گفت: آى خدا، اى فرزند حسين! مرا جهت كارهايت مى فرستى، آنگاه مرا كتك مى زنى. امام باقر ع فرمود: پدرم گريست و (به من) فرمود: اى پسرم! برو نزد قبر رسول خدا صَلَّى اللَّه ُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، دو ركعت نماز بخوان و بگو: خداوندا! خطاى علىّ بن الحسين را در روز قيامت به بخش، سپس به غلام فرمود: برو، تو در راه خدا آزاد شدى. ابو بصير گويد: به حضرت عرض كردم: فدايت گردم! آيا آزادى غلام كفّاره گناه بود؟ پس حضرت ساكت ماند. »
📚الزهد ص 43
❕این روایت ، بر خلاف روایات متواتر و مشهور فوق الذکر ، در سیره امام سجاد ع است و از نظر سندی نیز ضعیف است ، چنان که شیخ حسین آل عصفور ، متذکر این نکته می شود ؛ « استدل على ذلك بما رواه الحسين بن سعيد في كتاب
الزهد في الضعيف عن أبي بصير ... »
📚عیون الحقائق فی تتمه الحدائق الناضره ، ج 2 ص 374
❕چرا که در سند آن « قاسم بن علی » ، است که در کتب رجالی ، مجهول است و هیچ توثیقی ندارد .
📚مستدرکات رجال الحدیث ، ج 6 ص 251 « لم یذکروه . روی الحسن بن سعید فی کتابه الزهد ... عن ابی بصیر »
👌 محقق کتاب « الزهد » می گوید که راوی روایت ؛ « قاسم بن محمد » است و « علی » اشاره به راوی دیگری است که قاسم بن محمد از او نقل روایت می کند که او « ابن ابی حمزه البطائنی » است ؛
📚الزهد ، ص 44 پاورقی
❕که در این صورت نیز روایت ضعیف است ، زیرا ابن ابی حمزه بطائنی ، از ارکان واقفیه و دشمنان امام رضا ع بوده است و علمای رجالی او را لعن کرده اند و نقل حتی یک روایت از او را صحیح نشمرده اند ؛
« هو أحد عمد الواقفة ... علي بن أبي حمزة كذاب واقفي متهم ملعون ... أني لا أستحل أن أروي عنه حديثا واحدا ... قال ابن الغضائري علي بن أبي حمزة لعنه الله أصل الوقف و أشد الخلق عداوة للوالي من بعد أبي إبراهيم عليه السلام »
📚رجال علامه حلی ، ص 232
#پرسمان_اعتقادی
@Rahnamye_Behesht
#سایت_ما
ipasookh.ir