#مجازات_فرزندان_قاتلین_امام_حسین_توسط_امام_مهدی_علیهما_السلام
🧐#پرسش
❔ امام مهدی٬ ابوبکر البغدادیِ غایبِ تشیع ❗️❗️
➖امام زمان که بیاید فرزندان از نسل قاتلان حسین را صرفاً به خاطر محکوم نکردن کردار پدرانشان ذبح می‌کند!!! درست همانند دواعش که هرجا می‌روند افراد را به واسطه محکوم نکردن مخالفینشان گردن می‌زنند!
امام صادق: هر گاه حضرت قائم عجّل اللّٰه تعالى فرجه الشريف خروج كنند فرزندان قاتلين امام حسين عليه السّلام را به خاطر كردار پدرانشان مى‌كشد! چون آنان به رفتار و کردار پدرانشان راضی بودند!
📚منبع: ترجمه علل الشرایع ٫ جلد ۱ ٫ صفحه ۸۷۵ ❗️❗️
💠#پاسخ💠
👌بر خلاف آنچه در دنياى مادى معمول است كه رضايت به اعمال مجرمانه ديگرى جرم محسوب نمىشود ، همانگونه كه رضايت به اعمال نيك نيكوكاران بىپاداش است، در تعليمات اسلام، مسئله رضايت به كارهاى نيكوكاران و بدكاران عنوان خاصى دارد و با صراحت در روايات آمده است كه هر كس به كار ديگرى رضايت دهد در سلك و گروه او قرار خواهد گرفت. منتها مجرمان، دو گناه دارند و راضيان به اعمال آنها يك گناه، راضيان به اعمال نيك يك ثواب دارند و عاملان دو ثواب ، چنان که علی علیه السلام فرمود ؛
" الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ. وَعَلَى كُلِّ دَاخِلٍ فِي بَاطِلٍ إِثْمَانِ: إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ، وَإِثْمُ الرِّضَىبِهِ. "
"آن كس كه به كار جمعيتى راضى باشد همچون كسى است كه در آن كار با آنها شركت كرده (منتها) آن كس كه در انجام كار باطل دخالت دارد دو گناه مىكند: گناه عمل و گناه رضايت به آن (ولى شخصى كه بيرون از دايره عمل است و به آن راضى است تنها مرتكب يك گناه مىشود و آن گناه رضايت است). "
📚نهج البلاغه ، حکمت 154
👌مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار بابى به اين موضوع اختصاص داده و در عنوان باب مىگويد:
«إنَّ مَنْ رَضِىَ بِفِعْلٍ فَهُوَ كَمَنْ أتاهُ كسى كه راضى به فعلى شود همانند كسى است كه آن را انجام داده است» و در ذيل آن هشت روايت نقل مىکند.
📚بحار الانوار ج 97 ص 94 باب 2
❗️از جمله حديثى از امام صادق عليه السلام در تفسير آيه 183 سوره آل عمران آورده كه خطاب به گروهى از كافران است كه مىگفتند: ما به هيچ پيغمبرى ايمان نمىآوريم تا معجزهاى انجام دهد: «قَدْ جَاءَكُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِى بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالَّذِى قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ»؛ بگو: پيامبرانى پيش از من، براى شما آمدند و دلايل روشن و آنچه را گفتيد آوردند؛ اگر راست مىگوييد چرا آنها را به قتل رسانديد؟!» امام عليه السلام در اينجا مىفرمايد: «وَقَدْ عَلِمَ أَنَّ هَؤُلَاءِ لَمْ تَقْتُلُوا
؛ معلوم است اينها كه در عصر پيامبر بودند انبياى پيشين را نكشتند» «وَلَكِنْ لَقَدْ كَانَ هَوَاهُمْ مَعَ الَّذِينَ قَتَلُوا فَسَمَّاهُمُ اللَّهُ قَاتِلِينَ لِمُتَابَعَةِ هَوَاهُمْ وَرِضَاهُمْ بِذَلِكَ الْفِعْلِ؛ ولى آنها علاقه و فكرشان با قاتلان بود؛ از اين رو خدا آنها را قاتل ناميد چون خواسته و رضاى آنها به فعل آنان تعلق مىگرفت»
📚همان منبع
❗️مرحوم صاحب وسائل نيز در جلد 16 در كتاب «الامر بالمعروف و النهى عن المنكر» باب پنجم را به همين مسئله اختصاص داده و هفده روايت در اين زمينه در آن نقل مىكند؛ از جمله در حديثى از على ع از رسول خدا ص نقل مىكند:
«مَنْ شَهِدَ أَمْراً فَكَرِهَهُ كَانَ كَمَنْ غَابَ عَنْهُ وَمَنْ غَابَ عَنْ أَمْرٍ فَرَضِيَهُ كَانَ كَمَنْ شَهِدَهُ؛ كسى كه در صحنه انجام كارى حضور داشته باشد اما در دل از آن ناخشنود باشد مانند آن است كه حضور نداشته و اما كسى كه غايب بوده و به آن رضايت داده گويى حاضر بوده (و در آن كار شركت داشته است)».
📚وسائل الشیعه ج 16 ص 138
👌در داستان كشتن ناقه ثمود (همان معجزه الهى خداوند كه به پيامبرشان حضرت صالح داد) قرآن مىگويد: همه آن قوم بر اثر عذاب الهى از ميان رفتند در حالى كه همانگونه كه در كلام ديگرى از اميرمؤمنان به آن اشاره شده ناقه ثمود را يك نفر كشت و چون ديگران به آن رضايت دادند خداوند همگى را عذاب كرد: (وَإِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ، فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا)
📚نهج البلاغه خطبه 201
👌در زيارتنامهها نيز كراراً این مطلب به چشم مىخورد كه زائر لعن و نفرين مىكند به كسانى كه جنايات يزيديان را در كربلا را شنيدند و به آن رضايت دادند: «وَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِكَ فَرَضِيَتْ بِه»
📚تهذیب الاحکام ، ج 6 ص 114
💠ادامه 👇