قدیم بودن کلام خداوند !!!!
🤔#پرسش :
❓با توجه به این که در آیه ی 45 سوره ی مبارکه ی آل عمران؛ خداوند متعال حضرت عیسی (علیه السلام) را کلمه معرفی کرد و کلام خداوند هم که قدیم هست، چگونه می توان به این شبهه که عیسی (علیه السلام) با توجه به این که کلمه ی خداست را حادث دانست؟!❕❕❕
💠#پاسخ💠
❕واژه " کلمه " به معنای ظاهر ساختن علم و قدرت و اراده درونی است که این ظاهر ساختن گاه در قالب الفاظ است و گاه به وسیله خلقت موجوداتی ( مانند عیسی ع ) که نشانه علم و قدرت خالقشان هستند چنانچه که الفاظ نشانه ای از علم و قدرت صاحب لفظ است , بنابراین هم موجودات خارجی " کلمه " هستند و هم الفاظ صادر شده از فرد .
" هو إبراز ما في الباطن من الأفكار و المنويّات، بأىّ وسيلة كان، و هو يختلف باختلاف الأشخاص و الموارد.... فالمفهوم الجامع بين هذه الموارد: هو المبرز عن الباطن، و لا خصوصيّة للغة و لا للفهم و اللسان و لا للإنسان فيه. بل قد يكون إبراز ما في الباطن بظهور وجود خارجىّ تكوينىّ يدلّ على ما في الباطن من الصفات و النيّات، كوجود عيسى ع، فانّه مرآة الحقّ و مظهر صفات اللَّه عزّ و جلّ و كلمة تدلّ عليه. "
📚التحقيق فى كلمات القرآن الكريم، ج 10، ص: 119
❕بر همین اساس در آیات قرآن از تمام مخلوقات الهی با تعبیر " کلمات الله " یاد شده است و می فرماید :
" بگو اگر درياها براى (نوشتن) كلمات پروردگارم مركب شوند، درياها پايان مىگيرند پيش از آنكه كلمات پروردگارم پايان يابد، هر چند همانند آن (درياها) را به آن اضافه كنيم! " " قُلْ لَوْ كانَ الْبَحْرُ مِداداً لِكَلِماتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِماتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً " ( سوره کهف آیه 109 )
❕در تفسیر نمونه می خوانیم :
" " كلمات" جمع كلمه در اصل به معنى الفاظى است كه با آن سخن گفته مىشود و يا به تعبير ديگر لفظى است كه دلالت بر معنى دارد ( و نشانه علم و قدرت صاحب لفظ است ) اما از آنجا كه هر يك از موجودات اين جهان دليل بر علم و قدرت پروردگار است گاهى به هر موجودى" كلمة اللَّه" اطلاق مىشود، مخصوصا اين تعبير در مورد موجودات مهم و با عظمت بيشتر آمده است:
▫️قرآن مجيد در مورد عيسى مسيح ع مىگويد: إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَ كَلِمَتُهُ أَلْقاها إِلى مَرْيَمَ:" عيسى كلمه خداوند بود كه آن را به مريم القا نمود" (سوره نساء- 171).
در آيه مورد بحث كلمه نيز به همين معنى است يعنى اشاره به موجودات جهان هستى است كه هر كدام حكايت از صفات گوناگون پروردگار مىكند.
در حقيقت قرآن در اين آيه توجه به اين واقعيت مىدهد كه گمان مبريد عالم هستى محدود به آن است كه شما مىبينيد يا مىدانيد يا احساس مىكنيد، بلكه آن قدر عظمت و گسترش دارد كه اگر درياها مركب شوند و بخواهند نام آن و صفات و ويژگيهاى آنها را بنويسند درياها پايان مىيابند پيش از آنكه موجودات جهان هستى را احصا كرده باشند. "
📚تفسير نمونه، ج12، ص: 572
❗️اما در مورد اینکه گفته شد که کلام خداوند قدیم و ازلی است نیز گفتنی است که این سخن باطل است , چنانچه که برخی می نویسند :
"ما معتقديم: هميشه براى منصرف ساختن مسلمانان از تدبّر در آيات قرآن و عمل به آن، دستهاى در كار بوده است؛ يك روز در عصر حكّام بنىاميّه و بنىعبّاس قديم بودن كلام اللّه يا حادث بودن آن را دامن زدند، و مسلمانان را به دو گروه تقسيم نموده به جان هم انداختند، و خونهاى بسيارى در اين راه ريختند. در حالى كه امروز مىدانيم اين بحث اصلًا مفهوم صحيحى كه در خور نزاع باشد ندارد، چرا كه اگر منظور از كلاماللّه، حروف و نقوش و كتابت و كاغذ آن باشد، بدون شك اينها امور حادثى است، و اگر منظور معانى آن در علم پروردگار باشد، بىشك علم خدا همچون ذات او قديم و ازلى است. ( كدام عاقل مىگويد الفاظ و كلمات ازلى است؟ يا نزول وحى بر پيامبر ص از آغاز فرمان رسالت نبوده؟ بنا بر اين ملاحظه مىكنيد هر طرف بحث را بگيريم مساله آفتابى و روشن است.
به تعبير ديگر قرآن الفاظى دارد و معانى، الفاظش قطعا حادث است و معانيش قطعا قديم، بنا بر اين جايى براى جر و بحث نيست. )
❕ حكّام جائر و خلفاى ظالم سالها مردم مسلمان را به اين مسأله مشغول ساختند، و امروز نيز دستهاى ديگرى در كار است كه مسلمين را به گونههاى ديگر از تدبّر و عمل به آيات قرآن باز دارد."
📚اعتقاد ما، ص: 50 _ تفسیر نمونه ج 13 ص 358
▫️ادامه 👇👇👇