🔸 👇 ❕حال آنچه مورد اشکال قرار گرفته است نقلی از کتاب کافی است که ملحد گمان کرده است که اهل بیت علیهم السلام نیز به نزول خداوند به آسمان دنیا بوده اند . 🔸سهل بن زیاد نقل می کند از محمد بن عیسی که می گوید که به امام هادی علیه السلام نامه نوشتم که برخی برای ما روایت می کنند که خداوند در مکانی غیر مکان دیگر است و او بر عرش نشسته است و نیمه شب ها به آسمان دنیا نازل می شود ... ❕امام علیه السلام در پاسخ نوشت ؛ « علم این امور به نزد خداست و او کننده امور به بهترین شکل است » 👌در ادامه امام علیه السلام با رد این عقیده که خداوند به آسمان دنیا می آید و مکانی دیگر از وجودش خالی می شود ،نوشت ؛ « بدان زمانی که خداوند در آسمان دنیا باشد به همان صورت در عرش است ( و زمام امور عالم را به دست دارد ) و تمام اشیاء در برابر علم و قدرت و ملک و احلطه خداوند یکسان است » 📚الکافی ج 1 ص 314 🔸نخست باید توجه داشت که این روایت سندا ضعیف است زیرا راوی آن سهل بن زیاد است که که درباره او می نویسد ؛ « در حدیث ضعیف است و به او اعتمادی نیست .احمد بن محمد بن عیسی شهادت داده که او غالی و کذاب بوده و او را از قم به ری اخراج کرده بود » 📚رجال نجاشی ص185 👌از سوی دیگر روایت نزول خداوند را تایید نکرده است بلکه تصریح کرده است که هیچ مکانی از وجود خداوند خالی نیست و او نسبت به همه اشیاء احاطه دارد و زمانی که مثلا در آسمان دنیا باشد به همان نسبت در عرش و در نزد تمام اشیاء است و هیچ مکانی از او خالی نیست و او همه جا است . ❕ممکن است بعضى حضور خداوند را در همه جا، مثلا با حضور نیروى جاذبه در کل جهان مادى یا حضور «اتر» (ماده فرضى بی وزن و بى رنگى که همه جهان را پر کرده و حتّى در خلأ نیز وجود دارد) خیال کنند، در حالى که همه اینها، از قبیل وجود در مکان است، و مفهوم اش این است که در هر گوشه اى از جهان قسمتى از امواج جاذبه یا ذرّاتى از اتر وجود دارد، و لازمه این مطلب وجود اجزاء ترکیبى از یک سو، و نیاز به مکان از سوى دیگر است. 🗯در حالى که مفهوم حضور خداوند در تمام جهان این است که او مافوق مکان است، و به همین دلیل هیچ نسبت به او دورتر از مکان دیگر نیست . ❗️اگر بخواهیم مثالى - هرچند ناقص - براى این معنا در نظر بگیریم، باید آن را تشبیه به حضور معادلات علمى و مسائل عقلى در همه جا بدانیم. 🔷مثلا مى گوییم: کل بزرگتر از جزء است، و اجتماع نقیضین ممکن نیست، و دو ضرب در دو مساوى با چهار است. این قبیل قضایا در زمین، در کره ماه، در کره مریخ، در ماوراء کهکشان ها همه جا صدق مى کند. در تمام این مکان ها، کل بزرگتر از جزء است، و در تمام این کرات، اجتماع غیر ممکن است، و در عین حال مکان و محلّى براى آنها نیست. 📚پیام قرآن ج 4 ص 302 🔸امام کاظم علیه السلام فرمود ؛ « خداوند از ازل وجود داشته بدون زمان و مکانی و الان نیز همان گونه است هیچ مکانی از او خالی نیست در عین حال هیچ مکانی را نمی کند و در هیچ مکانی حلول نمی کند» 📚توحید صدوق، ص310 https://t.me/joinchat/AAAAADwfNBg2bGR7EMl2NA http://eitaa.com/joinchat/304152577C9f840da185 https://sapp.ir/poorseman