✅صدق در لغت به معنی: راستگویی و راست کاری و راست حالی است. عرفا،صدق را فرقان حق و باطل شمرده اند زیرا صفات رحمانی از اوصاف شیطانی تنها به برکت صدق متمایز گردد. صدق آن بُوَد که از خویشتن،آن نمایی که باشی و آن باشی که نمایی(مناقب الصوفیه) هرکه با نفسانیات خود به تساهل رفتار کند هرگز نسيم صدق به مشام او نرسد و هرکه رخساره جميل صدق را بیند از مرگ در تاب و پریشانی اندر نشود عزالدين محمود کاشانی صدق را فضیلتی می داند راسخ و ریشه گستر در نفس آدمی که ثمره آن سازواری رفتار و گفتار با نیات و سِگال اوست ابن عربی گوید: صدق، شدّت و صلابت در دین و غیور بودن برای خداست. صدیق کسی است که حرف و پیمان و کردار و رفتارش راست باشد. بدین جهت خداوند در سوره نساء آیه ۶۹ مقام صديقان را تالى مقام انبیا دانسته است و نیز نام آنان را مقدم بر شهدا آورده است تا معلوم آید که صدق، فوق شهادت است. مولانا در دفتر دوم در باب راستی می گوید: در حدیثِ راست، آرام دل است راستی ها دانهٔ دامِ دل است https://eitaa.com/TAMASHAGAH #تماشاگه- راز (شرح موضوعی مثنوی معنوی) #دکتر_کریم_زمانی