👆👆👆 ۵. در مورد احتمال مفسده که گفته می شود این «اقدام طلبه» موجب مفسده شده است لذا حرام است، نیز پاسخ روشن است. ناهی از منکر نه علم غیب دارد و نه به روحیات تک تک افراد جامعه آشنا است در نحوه نهی طبعا مکلف به «علم خویش» است. اگر ناهی از منکر به نحو معقول تامل کند و احتمال چنین مفسده ای را ندهد طبعا معذور است و مفاسد پیش آمده را نباید به پای او نوشت. زیرا احتمال مفسده باید احتمال عقلایی باشد و الا در هر «نهی» ما احتمال اندک چنین مفاسدی می رود. (۱) به عنوان مثال شهید در روضه می آورد: في الأمر بالمعروف) وهو الحمل على الطاعة قولا، أو فعلا (والنهي عن المنكر) وهو المنع من فعل المعاصي قولا، أو فعلا همچنین ر،ک: جواهر https://lib.eshia.ir/10088/21/381 (۲)صاحب جواهر می فرماید: «على أن التعارض بين إطلاق الأمر بالمعروف وبين النهي عن الإضرار بالمؤمن والإيذاء له من وجه ، والمعلوم من تخصيص الأخير بالأول» ر،ک:https://lib.eshia.ir/10088/21/378 (۳) مسألة 3 - لو كانت المسألة غير خلافية واحتمل أن يكون المرتكب جاهلا بالحكم فالظاهر وجوب أمره ونهيه سيما إذا كان مقصرا، والأحوط إرشاده إلى الحكم أولا ثم إنكاره إذا أصر سيما إذا كان قاصرا. @Tanbiholomah