❇️ وحدت ملی، راهبرد قطعی نظام
🖊 حسین محمودزاده
یکی از محورهای مورد تاکید در بیانات نوروزی رهبر معظم انقلاب، «سیاست قطعی نظام در حفظ و تقویت اتحاد ملی» و «عقب‌افتادگی‌ها» و «غفلت» در این موضوع است:
«نکته‌ی بعدی در باب منافع ملی مساله‌ی اتحاد دل‌های مردم است. ... ما در این زمینه متاسفانه مشکلاتی داریم. عقب افتادگی‌هایی داریم ... در این زمینه دچار غفلت شده‌ایم خودمان به دست خودمان وحدت ملی‌مان را درش اختلال ایجاد می‌کنیم. همه‌مان در این غفلت شریکیم. همه‌مان وظیفه داریم وحدت ملی را، اتحاد مردم را، اتحاد مردم و مسئولین را حفظ کنیم. این سیاست قطعی جمهوری اسلامی از روز اول بوده است.»
⬅️ در این زمینه سه نکته قابل توجه است:
1⃣ استفاده‌ی فروتنانه‌ی پدر و بزرگتر خانواده از صیغه‌ی متکلم مع الغیر (همه‌ی ما در این غفلت شریک هستیم)، حامل اشارات و درس‌های بزرگی برای دیگران است. افرادی که هنگام تذکر وحدت، به جای قبول مسئولیت و رعایت وحدت ملی، با فرافکنی و روحیه‌ای بچه‌گانه این بار بلندتر فریاد می‌زنند «تقصیر فلانی بود ... اول او شروع کرد ...»
2⃣ این ضمیر جمع، مرجع‌های متعددی دارد. مناسب است همه‌ی ما، از شهروندان معمولی گرفته تا کنشگران سیاسی و فرهنگی، موثرین اجتماعی و هدایتگران دینی، چهره‌های هنری و الگوهای ورزشی، هر کدام که دل در گروی پیشرفت و آبادانی ایران دارند، در خلوت خود و فارغ از مسئولیت‌گریزی‌های بچه‌گانه، رفتار خود را در موقعیت‌های مختلف (انتخابات، تب‌های رسانه‌ای در موضوعات فرهنگی و ...) ارزیابی کنیم و ملاحظه کنیم چه مقدار به ضرورت وحدت ملی توجه داشته‌ایم و چه مقدار از آن غفلت کرده‌ایم.
3⃣ کلید‌واژه‌ی «سیاست قطعی» را شاید باید به عنوان «سیاست تنظیم کننده سیاست‌های دیگر» فهمید. این راهبرد کلی، سیاست‌های جزئی را تعطیل نمی‌کند، بلکه آن‌ها را جهت‌دهی می‌نماید. در فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی، دو گزینه‌ی ساده وجود دارد:
۱- رفتارهای هیجانی و احساسی که معمولا ضد وحدت هستند؛
۲- تعطیل کردن کنشگری و به انفعال کشیده شدن از ترس اختلاف.
✅ اما انتخاب سخت‌تر، کنشگری آگاهانه و با استقامت بر اساس تبیین و روشنگری‌ست.
این معنای تقدم وحدت بر سیاست‌های دیگر و لزوم سوگیری آن‌ها با راهبرد کلی وحدت ملی‌ست.
@Tanbiholomah