. ✏️ یکی از عزیزان سوالی مطرح کرده بودند که سعی می کنم به صورت کوتاه جواب بدهم. سوال این است: 🖋 چرا در حوزه نویسنده‌های مطرح و خوب فقط در فکر هستند؟ من احساس می کنم جایی در این وادی ندارد. 🖌جواب: قبل از پرداختن به جواب سوال نگاهی کوتاه به و بیندازیم. داستان‌ بیشتر دارای یک خط اصلی است و ماجرا را ساده و مختصر می کند اما رمان پیچیدگی های بیشتری دارد و به خاطر طولاتی بودنش نویسنده می تواند به شخصیت ها عمق داده و سیر تحول و تکامل ماجراها و شخصیت ها را نشان داده و آنها را توسعه دهد. هر کدام از این دو قالب یعنی داستان و رمان ویژگیهای خاص خود را دارند و نویسنده را موقع نوشتن با چالشهای خاص خودشان رو به رو می کنند. یعنی نمی شود گفت نوشتن کدامیک سختتر یا آسانتر است. نکته بعدی اینکه بعضی از نویسنده ها ذاتا هستند و بعضی بیشتر به داستان و گرایش دارند. شاید یکی از دلایلی که نویسندگان دفاع مقدس به سمت رمان سوق پیدا می کنند، گستردگی و پیچیدگی سوژه یعنی دفاع مقدس است که نیاز به پرداخت وسیع تر و نگاه دقیقتر و توصیف بیشتر دارد. اگر نگاهی به آثاری که در این حوزه نوشته شده داشته باشیم متوجه می شویم که همه نویسندگان ادبیات پایداری در فکر نوشتن رمان نیستند. اینکه نویسنده چه قالبی را برای نوشتن انتخاب می کند گاهی اختیاری است و گاهی اجباری. یعنی نویسنده فارغ از اینکه رمان نویس باشد یا نه باید ببیند سوژه ای که انتخاب کرده در چه قالبی می گنجد. به عنوان نکته پایانی عرض کنم که خیلی از داستانها و رمانهای مطرح که به اسم مطرح هستند در اصل در گونه جای می گیرند و نگاهی منفی به هشت سال دفاع مقدس دارند. داستانهایی مثل مجوعه داستان -هستم از و یا از همین نویسنده نگاهی نامناسب به دفاع مقدس دارند و در گونه ادبیات دفاع مقدس قرار نمی گیرند. این نکته را هم عرض کنم که من به صورت پراکنده در مورد ادبیات سیاه دفاع مقدس مطالبی در کانال داستان دفاع مقدس، نقد، نکته، معرفی، مصاحبه تقدیم کرده ام که کافی نیست و باید بیشتر به آن پرداخته شود. 🖋داستان دفاع مقدس، نقد، نکته، معرفی، مصاحبه .