💠 کمالِ عبادت 🔹 در بخش پایانی سوره مباركه «ذاریات» فرمود: ﴿ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیعْبُدُونِ﴾ و عبادت را وجود مبارك پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مشخص كرده است؛ فرمود شما باید به برسید. از حضرت سؤال كردند یعنی چه؟ فرمود احسان دو امری اند كه به نحو «مانعة الخلوّ» هستند و امکان اجتماع هم دارند: «الْإِحْسَانُ‏ أَنْ تَعْبُدَ اللَّهَ كَأَنَّكَ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنْ لَمْ تَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ یرَاكَ». 🔹 عبادت یا برای حق است یا برای رسیدن به مقام ؛ یا انسان باید طرزی عبادت كند كه معبود خود را ببیند یا اگر به آن مقام نرسید بیابد كه معبودِ او, او را می ‌بیند كه دومی می ‌شود «مراقبه», اوّلی می ‌شود «مشاهده» و خوشا به حال كسی كه بین هر دو جمع كرده است! این معنای عبادت است. پس عبادتی كه در بخش پایانی سوره «ذاریات» آمده است به این است كه انسان ـ ان شاء الله ـ به مقام احسان برسد و آن این است كه «احدی‌ الحُسنیین» نصیب او شود؛ یا یا . 📚 سوره مبارکه ص جلسه 3 تاریخ: 1393/03/16 🆔 @a_javadiamoli_esra