eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
10.7هزار دنبال‌کننده
4.6هزار عکس
1.5هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 نظام الهی ▪️ از وجود مبارك امام صادق (سَلامُ الله عَلَیه) رسید كه انسان حداقل چهار راه دارد كه با خدا خود برقرار كند. به امام صادق (سَلامُ الله عَلَیه) عرض كردند، اگر خدا را ما بخواهیم عبادت كنیم، او را كه نمی ‌بینیم، چه چیزی را عبادت كنیم؟! فرمود؛ راه هست، راه هست، راه و تجربی هست، راه‌هایی که ، آیات قرآن کریم، معجزات قرآن كریم هست. عرض كرد؛ ما چطور ببینیم؟ فرمود: «رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِنُورِ الْإِیمَان»؛ اگر انسان مؤمن باشد، با جان می ‌بیند، او كه نادیدنی است، او را می ‌شود دید، این گروه اول: «رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِنُورِ الْإِیمَان». دو: «وَ أَثْبَتَتْهُ الْعُقُولُ بِیقَظَتِهَا إِثْبَاتَ الْعِیان‏»؛ حكما، متكلّمین، براهین عقلی فراوانی اقامه كردند. «یقظه» در مقابل خواب است؛ انسان یا خواب است یا بیدار. این دعای نورانی ماه مبارك رمضان «وَ نَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِین‏»[1] همین است. آن كسی كه اهل فكر نیست، اهل استدلال نیست، خوابیده است: «النَّاسُ نِیامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا»،[2] آن‌كه اهل فكر است، اهل یقظه است، اهل بیداری است. فرمود: «وَ أَثْبَتَتْهُ الْعُقُولُ بِیقَظَتِهَا إِثْبَاتَ الْعِیان». سوم: «وَ أَبْصَرَتْهُ الْأَبْصَارُ بِمَا رَأَتْهُ مِنْ حُسْنِ التَّرْكِیب‏ِ وَ إِحْكَامِ التَّأْلِیف‏»، فرمود برهان تجربی هم هست؛ شما نظم عالَم را بخواهید ببینید، بررسی كنید عالَم را، به نتیجه می ‌رسید كه یک ناظم حكیم دارد.[3] ▪️ پس اگر اهل مشاهده بودید؛ نظیر «مَا كُنْتُ‏ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَه‏»،[4] «رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِنُورِ الْإِیمَان»؛ اهل حکمت و کلام بودی، با برهان عقلی ثابت کن؛ اهل حسّ و تجربه و نظم ریاضی و مانند ریاضی بودی، این نظام أحسن را که می ‌بینی، پی می ‌بری؛ آیات قرآن را، معجزات قرآن را، معجزات انبیا را، محکمات آیات را که می ‌بینی، دلیل نقلی است: «ثُمَّ الرُّسُلُ وَ آیاتُهَا وَ الْكُتُبُ وَ مُحْكَمَاتُهَا». پس هست، هست، ریاضی و و هست، هست، فرمود اینها را انسان می ‌بیند. بهترین راه و بهترین فرصت این است كه ما در مسایل تلاش و كوشش كنیم که چیزی نصیب ما شود، آن‌گاه دیگر راحت هستیم، چیزی برای ما جاذبه ندارد، هیچ! «مَا ذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الَّذِی فَقَدَ مَنْ وَجَدَك‏».[5] سلسله موی دوست حلقه دام بلاست ٭٭٭ هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست[6] آن‌ وقت راحتِ راحت زندگی می‌كند، خیلی راحت زندگی می‌کند و هیچ نگران نیست، تمام كوشش و سعی او این است که نه بی راهه برود و نه راه كسی را ببندد. [1]. إقبال الأعمال(ط ـ القدیمه)، ج1، ص109. [2]. مجموعة ورام، ج‏1، ص150. [3]. الإحتجاج علی أهل اللجاج (للطبرسی)، ج2، ص337. [4]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص98. [5]. إقبال الأعمال(ط ـ القدیمه)، ج1، ص349. [6]. دیوان اشعار سعدی، غزل47. 📚 .سخنرانی تاریخ: 1396/05/02 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 محرَمِ اُنس 🔹 یک بیان نورانی از پیغمبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) رسیده است که فرمود: «بَادِرُوا إِلَی رِیاضِ الْجَنَّةِ»؛ بروید به طرف ، عرض کردند که «وَ مَا رِیاضُ الْجَنَّةِ»؟ فرمود: «حَلَقُ الذِّكْر»؛ آنجا که بحث تفسیر و فقه و احکام و اخلاق و دین الهی است. بعضی‏ها می‏روند نصیبشان می‏شود، بعضی‏ها می ‏روند این مطالب را می ‏کنند، آن وقت در بهشت ‏اند، خیلی خوشحال ‏اند هرگز نمی ‏نالند؛ اعتراضشان را می ‏کنند امر به معروفشان را می ‏کنند نهی از منکر را دارند، ولی خوشحال‏ اند. 🔹 عرض کردند کجا است؟ فرمود آنجا که نام خدا و پیغمبر و اهل بیت است بهشت است. «إِنَّ الْمَلَائِكَةَ لَتَضَعُ أَجْنِحَتَهَا لِطَالِبِ الْعِلْمِ»؛ اگر جایی سخن از خدا و پیغمبر و علوم الهی است قبل از اینکه گوینده بیاید یا شنونده بشنود ملائکه می ‏آیند فرّاشی می ‏کنند پرها را پهن می ‏کنند تا آنها بیایند روی پر ملائکه بنشینند. این حرف ‏ها ـ معاذالله ـ مجاز که نیست! اگر کسی باشد و این لطایف را حصولاً ادراک بکند و حضوراً بیابد، فرشته را درک می ‎کند. 🔹 یک بیان نورانی مرحوم کلینی در کافی از وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل کرد که اگر شما «لَصَافَحَتْكُمُ الْمَلَائِكَة»؛ با فرشته‎ها مصافحه می ‎کنید حرف‎ های آنها را می ‎شنوید گفتگو دارید. اینکه می ‎آید فرش پهن می ‎کند این کم مقامی نیست! 📚 سوره مبارکه انسان جلسه 6 تاریخ: 1398/07/.09 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 کمالِ عبادت 🔹 در بخش پایانی سوره مباركه «ذاریات» فرمود: ﴿ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیعْبُدُونِ﴾ و عبادت را وجود مبارك پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مشخص كرده است؛ فرمود شما باید به برسید. از حضرت سؤال كردند یعنی چه؟ فرمود احسان دو امری اند كه به نحو «مانعة الخلوّ» هستند و امکان اجتماع هم دارند: «الْإِحْسَانُ‏ أَنْ تَعْبُدَ اللَّهَ كَأَنَّكَ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنْ لَمْ تَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ یرَاكَ». 🔹 عبادت یا برای حق است یا برای رسیدن به مقام ؛ یا انسان باید طرزی عبادت كند كه معبود خود را ببیند یا اگر به آن مقام نرسید بیابد كه معبودِ او, او را می ‌بیند كه دومی می ‌شود «مراقبه», اوّلی می ‌شود «مشاهده» و خوشا به حال كسی كه بین هر دو جمع كرده است! این معنای عبادت است. پس عبادتی كه در بخش پایانی سوره «ذاریات» آمده است به این است كه انسان ـ ان شاء الله ـ به مقام احسان برسد و آن این است كه «احدی‌ الحُسنیین» نصیب او شود؛ یا یا . 📚 سوره مبارکه ص جلسه 3 تاریخ: 1393/03/16 🆔 @a_javadiamoli_esra
🏴 سبب راستین ▫️ ما وقتی در جهان، زندگی و خواهیم داشت كه 1️⃣ نظام هستی را بشناسیم 2️⃣ جایگاه انسان را در نظام هستی بشناسیم 3️⃣ پیوند انسان و جهان را هم خوب ارزیابی كنیم و با سامان یافتن این مثلث، خود را بشناسیم. ▫️ عدّه زیادی بر این باورند كه این نظام هستی به وسیله سلسله علل و معلول می ‌گردد و هر كاری علّتی دارد و خدای سبحان این علل است، سلسله جنبان این علل است، اوّلین علّت اوست بقیه علل و اسباب بعدی‌ اند و همان تفكر جهان ‌بینی، در مسائل اخلاقی و سیاسی و اجتماعی اینها اثرگذار بوده و می باشد؛ یعنی گاهی كار را به دیگری واگذار می ‌كنند، او را به عنوان علّت قریب می ‌شناسند؛ گاهی نیازی دارند به كسی مراجعه می‌ كنند و از او به عنوان واسطه در فیض یا سبب قریب كمك می ‌طلبند یعنی او را سبب می ‌دانند گرچه خداست. این تقریباً یك است که از نظر موحّدان جهان‌ بین، یك نگاه میانی است؛ ولی وجود مبارك مانند سایر ائمه (علیهم السلام) را مظاهر و آیات الهی می ‌دانند و اگر از غیر خدا به عنوان سبب یاد می‌ شود بازگشتش به این است كه به نظر ما اینها سبب ‌اند؛ ولی همان خدای سبحان است كه ﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ﴾. ▫️ ما لازم نیست راه های طولانی را طی بكنیم و بگوییم این شیء مسبَّب از آن سبب قریب است، آن مسبَّب از سبب دیگر است و چون تسلسل باطل است به رأس سلسله برسیم؛ آیا ما باید تسلسل را باطل كنیم و به نقطه آغازین برسیم یا در همین قدم اوّل می ‌توانیم خدا را ثابت كنیم؟ یعنی این مجاری واقعاً اسباب ‌اند واقعاً علل‌ اند منتها خدای سبحان رأس علل است كه تا این سلسله را طی نكنیم به خدا نمی ‌رسیم یا همه اینها مجاری فیض ‌اند و در عین حال كه خدای سبحان اینها را وسیله قرار داد، خدای سبحان به هر كدام از اینها، از كسی یا چیزی كه سبب قریب اینهاست نزدیك تر است؟ اهل‌بیت (علیهم السلام) این راه دوم را كه است نه راه فلسفه و كلام به ما آموختند و در دعاهای نورانی امام سجاد این مطلب شكوفاتر است. لازم نیست ما سلسله را طی كنیم و بگوییم چون تسلسل باطل است در رأس سلسله خداست، بلكه خدا را در همین قدم اول باید بكنیم و بیابیم. آپارات: https://aparat.com/v/Yy0Sa 📚 دیدار اعضای برگزار کننده همایش حضرت امام سجاد علیه السلام با آیت الله العظمی جوادی آملی تاریخ: 1390/09/02 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
  ثمر صالحات
🔸 ، زمینه را برای اعمال صالح دیگر فراهم می ‌كند که انسان به آسانی اعمال خیر را انجام می ‌دهد و از اعمال شرّ و فتنه و بد منزجر می ‌شود؛ این روح، لطیف می ‌شود، به طرف حسنات مایل است و به آسانی كار خیر را انجام می ‌دهد. فرمود: ﴿فَأَمَّا مَنْ أَعْطَی وَاتَّقَی ٭ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَی ٭ فَسَنُیسِّرُهُ لِلْیسْرَی﴾؛ این بخواهد نمازش را اول وقت بخواند یا نماز شب بخواند یا قرآن قرائت كند یا خیرات دیگر انجام بدهد یا فضایلی را تحصیل بكند، به آسانی این كارها را انجام می ‌دهد؛ این است! 🔸 عمل صالح، گذشته از اینكه انجام اعمال صالح دیگر را فراهم می ‌كند، راه را هم فراهم می‌ كند كه در سوره «انفال» فرمود: ﴿إِن تَتَّقُوا اللّهَ یجْعَل لَكُمْ فُرْقَاناً﴾؛ این فرق بین حق و باطل, شهود است، این دیگر تصور و تصدیق و امثال ذلك نیست، این كاری به اندیشه ندارد، كار به انگیزه دارد یعنی انسان مشاهده می ‌كند چه چیزی است و چه چیزی است؛ فرمود: ﴿إِن تَتَّقُوا اللّهَ یجْعَل لَكُمْ فُرْقَاناً﴾. بنابراین عمل صالح دو كار مثبت دارد: یكی اینکه انسان را نسبت به سایر اعمال خیر، آماده‌ تر می‌ كند و یكی اینکه برای ، چشمِ دل را بازتر می ‌كند گوشِ دل را شنواتر می ‌كند و مانند اینها. 📚 سوره مبارکه احزاب جلسه 13 تاریخ: 1392/02/07 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
  مراتب مراقبه
🔸 به ما گفتند مراقب باشید؛ این «مراقبت» در اخلاق یك معنا دارد، در عرفان معنای دیگر دارد. این است كه انسان مواظب باشد چه می ‌كند؛ فرمود شما مراقب باشید كه چه كار می‌كنید و چه كار نمی ‌كنید، بعد وقتی كه در دفترتان یادداشت كردید، محاسبه كنید؛ مثل یک یك تاجر که اول مراقب است چه چیزی می ‌فروشد، چه چیزی می ‌خرد، چقدر می ‌فروشد و اینها را در دفتر یادداشت می ‌كند که اینها است، بعد می ‌نشیند می‌ كند كه آیا سود کرد یا ضرر كرد. محاسبه، فرع بر مراقبت است و این كار، است که انسان مراقب باشد واجب و مستحب را انجام دهد، مراقب باشد حرام و مكروه را انجام ندهد، دعاها و فرصت‌ های مناسبی كه پیش آمده غفلت نكند. 🔸 اما در كه مسئله مراقبت مطرح است، یعنی انسان ببیند كه خدا دارد او را می ‌بیند! خدا مراقب آدم است و انسان به مقامی رسیده است كه مشاهده می ‌كند كه در تحت مراقبت «الله» است. اینكه از وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده است كه معنای این است که «أَنْ تَعْبُدَ اللَّهَ كَأَنَّكَ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنْ‏ لَمْ‏ تَكُنْ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنَّهُ‏ یرَاكَ» همین است. یا «مشاهده» یا «مراقبه»؛ یا خدا را ببین یا ببین كه او تو را می ‌بیند؛ اگر خودش را دیدی می ‌شود و اگر فعل او را دیدی می‌ شود . 🔸 این «مراقبه»‌ای كه در عرفان مطرح است، بعد از فراغ از مراقبت اخلاقی است؛ در مراقبت اخلاقی انسان به جایی رسیده است كه كار خلاف انجام نمی ‌دهد و از فیض واجب و مستحب هم محروم نمی ‌شود. ، كار اخلاق است، ، كار عرفان است. سكّوی پرواز عرفان، مسئله اخلاقی است؛ اگر كسی در اخلاق مشكل داشت هرگز به مقام مشاهده كردن كه «یا خَیرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ» نمی رسد هرگز به مقام «أَنْ تَعْبُدَ اللَّهَ كَأَنَّكَ تَراهُ» نمی رسد. 📚 سوره مبارکه ص جلسه 16 تاریخ: 1393/03/10 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra