در میان جمعمم و دربین مردم منزوی قونیه ، از شمس خو د دورم شبیه مولوی هرکسی دوراست از محبوب خود زندانی است مثل مشروطه که می افتد به چنگ پهلوی عشق تنها حرف و صوت عین و شین و قاف نیست عشق یعنی لیلی و مجنون شعر گنجوی بارها عریانی آن را تماشا کرده ام لابلای خلسه ی کشف و شهودی معنوی حتم دارم گر ببینی شیوه ی فرهادیم دور از شیرین که باشی باز عاشق می شوی این که می گویم یقینا نکته ای عرفانی است از مراد من اشاره ،از مریدان پیروی ای مراد خانقاه دل که حرفم حرف توست کی دهم یک تار مویت را به تخت خسروی ... بیش از این با کس نخواهم گفت از نی نامه تا قصه‌ی دنباله دارم از نیستان بشنوی #محمدعلی_ساکی