نمی‌توانم نگویم ... ____________________ مهدی جمشیدی گذشتۀ از نیروهای سکولارِ وطنی - که بویی از اخلاق و انصاف و وجدان نبرده‌اند - برخی دوستان انقلابی نیز، «روایت‌های منفیِ متعدّد»ی دربارۀ آقای روح‌الله مؤمن‌نسب دارند و پاره‌ای از اینها به من نیز منتقل شده بود. من که بیش از دو دهه است که «محقّق» هستم و جز «دلیل»، تسلیم امری نمی‌شوم، فرصت را غنیمت شمردم و امشب، گفتگوی زندۀ ایشان در آپارات را دیدم تا بتوانم دربارۀ نظرات ایشان، قضاوت واقع‌گرایانه کنم. نتیجه آن‌که: [1]. هیچ‌یک از استدلال‌های ایشان را «نامعقول» و «غیرمنطقی» نیافتم. گفته‌های ایشان، «موجّه» و «بین‌الاذهانی» است. [2]. نگاه ایشان به فضای مجازی، «انقباضی» و «انسدادی» نیست و راه‌حل‌های «ایجابی» و «گشایشی» نیز دارند. [3]. رویکرد ایشان به فضای مجازی با «اندیشۀ فرهنگیِ آیت‌الله خامنه‌ای»، تضاد و تعارضی ندارد. [4]. در حقّ ایشان بسیار «ظلم» و «جفا» شد و شخصیّت ایشان، مغلوبِ «روایت‌پردازی‌های دروغینِ جریان غیرانقلابی» گردید. [5]. دغدغۀ ایشان، «هویّتِ ملّی»، «استقلال ملّی» و «منافعِ ملّی» است و هیچ‌گونه سیاسی‌کاری و عمل‌گرایی و عوام‌فریبی و منفعت‌طلبی در میان نیست. [6]. کاش در این فاصله، رسانۀ ملّی یک «مناظرۀ علمی» با حضور ایشان و منتقدان ترتیب می‌داد، یا دست‌کم، رسانه‌های غیررسمی در فضای مجازی، گفتگویی جدّی و چالشی برگزار می‌کردند تا حقیقت در پرده نماند. [7]. دولت حسن روحانی در زمینۀ فضای مجازی، جنایت‌های فرهنگیِ فراوان و جبران‌ناپذیر انجام داد. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi