خیلی از دغدغه‌هایی که ما توی تربیت داریم، میوه‌های تربیتن، نه ریشه‌های تربیت. ما به ریشه‌های تربیت بی‌اعتناییم و حرص میوه‌های تربیت رو می‌خوریم. به نظرتون چه قدر کارمون عاقلانه‌ست؟ ریشه‌ها اگه سالم نبود، نباید امید میوه‌های سالم رو داشت.