📌ازدواج مجازی
✍زهرا نجاتی، عضو تحریریه مجتهده امین
عصر؛ عصر رسانه است و خیلی اتفاقات برمحور پلت‌فرم‌ها، رخ داده است. خریدهایمان را با اپلیکیشن‌ها انجام می‌دهیم، رژیم گرفتن‌های‌مان، خرید کتاب، کتاب‌های پیشنهادی و بسیاری از اتفاقات دیگر.
اما آیا واقعا می‌شود در همین فضای مجازی و با تکیه بر آینده‌ی متاورس، آشنایی و ازدواج و تشکیل زندگی هم داشت؟
برای بررسی این موضوع خوب است که معایب و محاسن این موضوع را بررسی کنیم.
در بُعد فواید و خوبی‌ها، می‌توان به مواردی اشاره کرد مثلا حذف رفت و آمد و هزینه‌هایش: مثل هزینه ماشین، دسترسی به موارد خوب ازدواج در راه دور، یکسان بودن شرایط برای افراد مختلف، راحتی و حذف موضوعاتی مثل خانواده‌های سخت‌گیر یا پذیرایی.
اما چه ایرادی دارد؟
اولین موضوع مشکل اکانت‌های فیک یا جعلی است. همان قضیه ی معروف سرقرار رفتن یک پیرمرد یا پیرزن به اسم فلان پروفایل. بفرمایید چه راهی برای تشخیص حقیقت وجود دارد؟ بر فرض شما فرد را وادار به ارسال عکس حقیقی کنید؛ آیا باز نمی‌تواند عکس‌هایی را ازاینترنت دانلود کند و بفرستد؟ این در مورد تمام اطلاعاتی که می‌دهد، صادق است.
البته یک راه این است که بگوییم:"ما حواسمون جمع هست و دروغ‌ها و حرف‌های ضد و نقیض رو تشخیص می‌دیم"
اما نکته‌ای که وجود دارد این است: معمولا این مرحله از آشنایی بعد از محبت اولیه است و محبت متأسفانه در فضای مجازی، شکل دیگری به خودش می‌گیرد و ضریب پیدا می‌کند. به عنوان مثال شما در حالت عادی زندگی اگر پای سیستم یا گوشی نباشید، وابستگی چندانی به فرد حس نمی‌کنید و درگیر امور روزانه هستید اما به محض اینکه سراغ گوشی می‌آیید، علاقه‌تان شدت می‌گیرد!
حتی در بعضی موارد، اساسا نمی‌خواهید اما ناچار می‌شوید پیام بدید. خب حالا بفرمایید واقعا به نظرتان با این شدت علاقه، آیا می‌شود این همه هوشمندانه عمل کرد؟ متأسفانه شواهد خلاف این را ثابت کرده است.
مورد بعدی این است که اساسا به قول بزرگترها ازدواج مثل یک هندوانه‌ی سربسته است. با کلی بردار و بگذار و تحقیق و مشورت و مشاوره‌ای جنسی و طبع شناسی، آخرش هم افراد سر موضوعات ریز و درشت؛ به عدم شناخت برمی‌خورند. این خودش عامل احساس شکست می‌شود.
حالا بفرمایید چطورممکن است با چند بار ملاقات مجازی یا حتی دیدن چهره و حتی بیشتر از این‌ها، ضریب این اشتباهات را پایین آورد؟ ما حتی در مورد تصاویر از چهره به صورت زنده همه نمی‌توانیم؛ اعتماد صد در صد، داشته باشیم. به خاطر تفاوت دوربین‌ها، افکت‌ها و... که تو شرایط مختلف و پلتفرم‌های متفاوت، خیلی تفاوت دارند، آن وقت چطور می‌شود در این فضا، از سطح فهم و شعور فرد و خانواده‌اش، حتی شناخت سطحی پیدا کرد؟
در فضای مجازی غالبا شرایط برای دیدن اندام، خانه، رفت و آمد، شرایط مالی ، نحوه‌ی برخورد خانواده و افراد مختلف که معمولا در خواستگاری سنتی حضور دارند، نیست. ببینم شما که فکر نمی‌کنید فقط با یک فرد ازدواج می‌کنید؟ اصلا مگر می‌شود نقش خانواده و به خصوص پدر و مادرها را درتربیت فرزند، ندیده گرفت؟
ضرر بعدی این است که شما در فضای مجازی، وقتی با ورد کسی مشکل دارید؛ با هزار و یک حربه و اکانت مختلف می‌تواند بالاخره وارد شود، اما در فضای واقعی چنین امکانی نیست.در خانه را می‌توانید باز کنید؛ اگر هم نخواهید، اصلا فرد را راه نمی‌دهید. البته قصه‌ی خواستگاری بیش از حد سمج، جداست اما تا اینجای کار و براساس معمول، راحت‌تر از فضای مجازی، قابل کنترل هست.
نکته دیگر اینکه آدم‌ها به قدر علاقه‌مندی و برخورداری‌شان از فضای مجازی، به او معتاد و وابسته می‌شوند. تصور کنید کسی حتی در فضای مجازی ازدواج کند یا به اصطلاح کراش یا محبوبش را پیدا کند! طبیعتاً چنین آدمی خود به خود تو مجازی زندگی می‌کند و وابسته‌تر است.
درنتیجه فقط یکی از اختلالات زندگی مشترک‌شان در آینده، بیش از حد، در فضای مجازی بودن خواهد بود. خلاصه؛درست است که فضای مجازی، مجازی است اما متأسّفانه تأثیراتش در زندگی آدم‌ها، صد در صد حقیقی است!
این چیزی است که فقط خودمان و باکمک گرفتن از سواد رسانه؛ می‌توانیم کنترلش کنیم.
#سبک_زندگی
#سواد_رسانه
#پویش_نوشتن
#مجله_افکار_بانوان_حوزوی
@AFKAREHOWZAVI