سیری ناپذیری دنیاطلب ✍ قال الرضا الناسُ ضَربانِ: بالِغٌ لا يَكتَفي، وطالِبٌ لا يَجِدُ؛ [كشف الغمّةج ۳،ص۱۰۰] امام رضا عليه ‏السلام می فرمایند مردم دو دسته اند؛ آنكه (به دنيا) رسيده اما بسنده نمى كند و كسى كه به دنبال آن است و آن را نمى يابد. پیش از این در مذمت دنیاگرایی در کلام امام رضا عليه السلام سخن گفتیم و در مقابل، به رد توجه صرف به عبادت و دوری از لوازم زندگی دنیایی اشاره کردیم. امام رضا عليه السلام در فرمایش دیگری مردم را نسبت به دنیاگرایی به دو گروه تقسیم می کند؛ عده ای به دنیا می رسند و عده دیگر بهره ای از آن نخواهند یافت و حال آنکه بدان می رسد، به آنچه یافته، بسنده نمی کند. توجه بیش از حد به مادیات در زندگی و دویدن دنبال پول و ثروت انسان را چنان مشغول دنیا می کند که از خدا دور شده و کم کم مال شبهه یا حرام وارد زندگی اش می شود. شاید کسی به خود مطمئن باشد و بگوید نسبت به حلال و حرام مواظبت می کنم اما باید بداند که این خاصیت دنیاگرایی است که امام رضا عليه السلام می فرماید کسی که در این مسیر قرار بگیرد سیری ندارد و هرگز به آنچه به دست آورده بسنده نمی کند از این رو در پی دست‌یابی به مال بیشتر ممکن است دچار خطا و یا ناحقی شود که از آنجا در سرازیری قرار گرفته که ادامه آن مسیر، دوری از خدا و غفلت نسبت به آخرت و سستی در عبادات و وظایف دینی و زنگار و سیاهی دل و تباهی دین است. و اما گروه دوم که از دنیاگرایی به آنچه که می خواهند نمی رسند نیز دچار خسران می شوند چرا که ممکن است برای رسیدن به نتیجه دست به هر کاری بزنند و مرتکب حرام و حلال و یا ناحقی و ظلم در حق دیگران شود. این افراد ممکن است نسبت به دین و مظاهر آن سست شده و با وسوسه نفس و شیطان به لجاجت در این مسیر برسند و این عدم موفقیت در رسیدن به مال دنیا را به خدا و دین ربط داده و از آن دوری کنند. حال به عمق فرمایش امام رضا علیه السلام پی می بریم که هرگونه دنیاگرایی و توجه بسیار به مادیات را مذموم و مردود دانسته و بر ترک آن تاکید می کنند. آنچه که مورد تایید دین و معارف اهل بیت علیه السلام است کار و تلاش برای تحصیل مال حلال نسبت به یک زندگی ساده به دور از تجملات، و استفاده از آن در مسیر رضای خدا نظیر کمک به نیازمندان و دستگیری از فقرا و آبادی آخرت است. @ahalieghalam