⭕️«تفکر»، «انسانیت» و «عبادت» 🖊احمدحسین شریفی 🔶علیرغم اینکه بسیاری از فیلسوفان و انسان‌شناسان، فصل ممیز آدمی از سایر موجودات را «عقلانیت و تفکر» دانسته‌ و در تعریفی مشهور انسان را «حیوان ناطق» یعنی حیوان عاقل نامیده‌اند؛ اما حقیقت آن است که تاریخ بشر و تاریخ فعالیت‌های بشری به ویژه در تعاملات با طبیعت و روابط با سایر آدمیان و سایر ملت‌ها این گزاره را تأیید نمی‌کند! تاریخ بشریت پر است از الحاد و شرک و بی‌اخلاقی؛ تاریخ بشریت پر است از جنگ و خونریزی؛ تاریخ بشریت پر است از حسادت و دروغ و حیله و فریب‌کاری! آدمیان روباه را به عنوان حیوانی مکار معرفی می‌کنند، در حالی که مکر و حیله روباه دربرابر مکاری و فریب‌کاری آدمی چیزی به حساب نمی‌آید! آدمیان حتی قدرت خودفریبی هم دارند چه رسد به فریب‌دادن دیگران! 🔶به هر حال، اگر چنان تعریفی از انسان را بپذیریم باید بگوییم که این «حیوانِ راست‌قامتِ دو پا» هنوز به مقام «انسانیت» نرسیده است! 🔶به همین دلیل، یکی از مهم‌ترین کارویژه‌های وحی الهی و یکی از مهم‌ترین اهداف پیامبران بزرگ و همچنین یکی از مهم‌ترین وظایف امامان معصوم علیهم السلام، دعوت بشریت به «عقلانیت» و «تفکر» و «اندیشه‌ورزی» در همه ابعاد زندگی بوده است. قرآن کریم در سیصد آیه ما را دعوت به تعقل و تدبر و تفکر و تأمل می‌کند. 🔶بلکه در تراوزی نظام ارزشی دین، علیرغم برداشت ظاهربینان و سطحی‌نگران، «دائم‌ الصوم» بودن و «دائم‌ الصلاة» بودن لزوماً نشانه «دائم العبادة» بودن نیست! اولیای دین عبادت اصلی و بنیادین را «تفکر» و «تعقل» و «اندیشه‌ کردن» دانسته‌اند. تفکر در جلوه‌های حضرت حق، اندیشه در نعمت‌های الهی، تدبر در سرشت و سرنوشت انسان، و به طور کلی تفکر در همه امور. 🔶 علیه السلام می‌فرماید: «تَفَكُّرُ سَاعَةٍ خَيْرٌ مِنْ قِيَامِ لَيْلَةٍ؛ لحظه‌ای اندیشیدن ارزشمندتر از شبی را به عبادت گذراندن است» 🔶 علیه السلام، چه زیبا می‌فرماید: «لَيْسَتِ الْعِبَادَةُ كَثْرَةَ الصِّيَامِ وَ الصَّلَاةِ وَ إِنَّمَا الْعِبَادَةُ كَثْرَةُ التَّفَكُّرِ فِي أَمْرِ اللَّهِ؛ عبادت به بسيارى نماز و روزه نيست، بلكه به بسيار انديشيدن در كار خدا است.» @Ahmadhoseinsharifi 🌹