🔴غفلت؛ درد بي‌درمان 🖊احمدحسين شريفي 🔸يکي از بدترين و شايد بتوان گفت بدترين رذيله اخلاقي، «» است. ثمره غفلت چيزي جز فرو رفتن در نفسانيات و حالات حيواني نيست. قرآن مي‌فرمايد: 🔸و لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُون‏ (اعراف، 179)به يقين، گروه بسيارى از جن و انس را براى دوزخ آفريديم؛ آنها دلهايى دارند كه با آن (انديشه نمى‏كنند، و) نمى‏فهمند؛ و چشمانى كه با آن نمى‏بينند؛ و گوش‌هايى كه با آن نمى‏شنوند؛ آنها همچون چهارپايانند؛ بلكه گمراه‌تر! اينان همان غافلانند (چرا كه با داشتن همه‏گونه امكانات هدايت، باز هم گمراهند)! 🔸به همين دليل، همه عارفان نخستين گام سلوک معنوي را «بيداري» و «انتباه» و «يقظه» مي‌دانند. و معتقدند تا سالک از خواب غفلت بيرون نيايد و ضعف و نقص خود و دورافتادگي خود از حقيقت را متوجه نشود، هيچ نسخه و دارو و درماني فايده ندارد. مي‌گفت: «خواستم تا سخترین عقوبتی بر تن خود بدانم که چیست؟ هیچ چیز بدتر از غفلت ندیدم، و آتش دوزخ با مردان آن نکند که یک ذره غفلت کند.» 🆔 کانال استاد احمدحسین شریفی 🆔https://eitaa.com/ahmadhoseinsharifi 🔷 ارتباط با ادمین:👇 @mjbayat