🌹بزرگ‌ترین مانع در راه رسیدن به رستگاری چیست؟🌹
#یک_آیه_یک_تدبر 225
🔳 98/05/13
✨📖✨ فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطِیعُوا وَ أَنْفِقُوا خَیْراً لِأَنْفُسِکُمْ وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُون (16 - تغابن)
⚡️ بنابراین تا آن‌جا که در توان دارید تقوى الهى پیشه کنید و گوش دهید و اطاعت نمائید و انفاق کنید که براى شما بهتر است و آن‌ها که از بخل و حرص خویشتن را مصون بدارند رستگار و پیروزند.
1⃣ حضرت حق‌تعالی بالاترین عمل را برای پرهیزگاری انفاق می‌داند.
در آیه 5 سوره لیل نیز اشاره مشابه و صریح به این امر دارد.
✨📖✨ فَأَمَّا مَنْ أَعْطي وَ اتَّقي
⚡️ اما آن‌که انفاق کند و پرهیزگار باشد.
2⃣ پس هدف خداوند از تکلیف انفاق بر مؤمن معاذالله به علت ناتوانی حضرتش در تأمین نیازهای مخلوقات خود نیست بلکه بالاترین اثر انفاق بر دنیای انسان است که باعث می‌شود انسان از زنجیر بخلِ نفس دور باشد.
3⃣ «شُحّ»، به بخل توأم با حرص گویند. وقتی کسی در مالی ضرر کند یا به سودی نرسد بی‌تابی می‌کند و وقتی مالی کسب کند از شوق جان می‌دهد بدون این‌که تفکّر کند به آن مال کسب‌شده چه نیازی دارد، پس کسانی که طمعِ مال دارند این طمع لذّت نفس است و در عمل هیچ لذتی از این مال نخواهند برد.
📌 مثال: تاجری فقط نفسش از سود لذت می‌برد در حالی که جسم او اصلاً نیازی به آن سود ندارد.
💎 امام صادق (ع) از شب تا صبح طواف خانه خدا را به جای می‌آورد و پیوسته می‌فرمود:
💫 اللَّهمَّ قَنِی شُحَّ نَفْسِى
خداوندا! مرا از حرص و بخل خودم نگاه‌دار.
✍ یکى از یارانش عرض کرد: فدایت شوم، امشب غیر از این دعا، دعاى دیگرى از شما نشنیدم. فرمود: چه چیز از بخل و حرص نفس مهم‌تر است در حالی که خداوند می‌فرماید: «وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»
⭕️ پس رستگاری انسان بدون ترک بخل ممکن نیست. کسی که فقط نماز بخواند و روزه بگیرد و حج رود ولی نتواند از مال خود انفاق کند و به دیگران سودی برساند، هرگز روی رستگاری را نخواهند دید. انسان اگر بخل نداشته باشد، دنبال دنیا نیست پس وقت زیادی برای عبادت دارد، اگر مالی را هم از دست بدهد و ضرر کند نفس، او را از دین برنمی‌گرداند.
4⃣ برخی از ما گمان می‌کنیم بخل‌نکردن یعنی فقط سخاوت‌داشتن و بخشیدن چیزی اضافه به کسی است. گاهی بخشیدنِ طلب نیز خودش به نوعی واجب و ضدّ شُحِّ نفس است. برخی اعتقاد دارند باید زمان حساب و کتاب، طلب خود را از دیگران به طور کافی و وافی بستانند و به آن شخص کوچک‌ترین رحمی نکنند و فقط در زمان بخشش، صاحبِ سخاوت گردند که این امر اشتباه است و وقتی می‌گویند: «حساب به دینار، بخشش به خروار» این جمله کاملاً غلط است.
⬅️ بخل دو نوع است:
🔸1) نوع نخست، فردی به چیزی نیاز دارد اما کسی زمان نیاز چیزی به او ندهد.
🔸2) نوع دیگر بخل، اگر کسی حقی بر دیگران دارد بگوید: از حق خویش نمی‌گذرم و حق خود را باید به طور کامل بگیرم، طبق فرمایش نبی اکرم (ص) این هم نوعی بخل است در حالی که مردم عوام آن را انسان خوش‌حساب معرفی می‌کنند که از حق خود نمی‌گذرد.
🆔 @akhlaghmarefat
داستان ها و پندهای اخلاقی