#یک_لغت_قرآنی ۲۴۱ 🌟سَیح: یا همان سیاحت به معنای خروج از مبدأ به نیت مقصد نامشخص برای تفریح و خوشگذرانی را گویند. فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّـهِ وَ أَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكافِرِينَ (۲_توبه) بنابراین، چهار ماه در زمین (آزادانه) گردش کنید؛ ولی بدانید که شما نمی‌توانید از دست خدا بگریزید، و (بدانید که) خداوند، کافران را خوار و ذلیل می‌کند. یعنی به شما مشرکان اجازه دادیم چهار ماه بی هدف در شهر مکه بگردید و هر کجا که خواستید بدون هدف بروید. پس کسی که به اصطلاح حوصله اش سر می رود و درب منزل باز می کند و بی هدف در شهر می گردد به او "سیّاح" می گویند. به کسی که مثال، مدت ده روز از محل زندگی خود خارج و قصد سفر به شمال را دارد و به دنبال مقصد مشخصی در شمال نیست و ممکن است اگر فرصت کند به مشهد هم برود ما به او سیاح و یا جهانگرد گوییم، ولی در قرآن با توجه به آیه ۲ سوره توبه، سیاحت به گردش در شهر یا وطن گفته و اطلاق می شود. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی