✨برشی از کتاب |دریچه ای به حدیث 🔸🔹🔸خودت را به زحمت نینداز اساس علم نور است. جان علوم، نورانیتی است که در دل جامعه می­ تابانند. العلم نور و آن را به هر دلی نمی­ تابانند. این را امام صادق به صراحت به عنوان بصری فرمود: لَیْسَ الْعِلْمُ بِکَثْرَةِ التَّعَلُّمِ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ یَقَعُ فِی قَلْبِ مَنْ یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَه‏ (منیة المرید، ص: 149) علم به آموختن نیست، بلکه علم نور است که خدا قرار می­ دهد آن را در دل هر که خدا هدایتش را بخواهد. اگر علم نورانی است (العلم نور) نظامش هم باید نورانی باشد. علم در منظومه­ ی نورانی­ اش مجال بروز می­ یابد و خود را به عالم نشان می­ دهد. و کجا نوارنی­ تر از حرم! حریم اهل بیت مجالی برای علم برای هر که بخواهد. طبق این بیان باید سراغ از مکان­ هایی گرفت که جنس آن از نور باشد تا مجموعه­ ای هماهنگ ایجاد شود، مجموعه­ ای هماهنگ و نورانی برای دعوت از علم برای حضور و هرجا علم نوری ببیند خودش را در آن محیط وارد خواهد کرد برای افاضه. برای همین بزرگان دین درس و بحث شان را هم در محیط­ های معنوی مثل حرم و مسجد انجام می­ دادند، آن علم بود که نور بود و جامعه را هم با حضورش نورانی می­ کرد. قصه نور است و محیط نورانی @tanhaelaj