🔻 گاهی من دیده‌ام که در مورد بعضی از علوم حوزوی، طبق مسیرهای خاصی، یک‌دفعه جوّی درست می‌شود که افکار بزرگ و ایده در آن نیست. 🔸 خود ما ها در همین علوم ابتدایی هم بودیم. مدرس افغانی ـ خدا ایشان را رحمت کند ـ شاید اولین ادیب ادبیات عرب بود. بارها خودش می‌گفت که محضر آیت الله العظمی خوئی بوده است و گاهی در ادبیات با ایشان جلساتی داشته است. 🔹 حاج آقای ما [مرحوم آیت الله ناصری] در جوانی، در نجف شاگرد ایشان بوده است. بعد که ایشان به ایران آمد، ما خدمت ایشان بودیم. مدتی هم در مشهد، خدمت جناب حجت خراسانی بودم، منتها هر چیزی حد اعتدالی دارد. 🔸 من گاهی دیدم در بعضی از علوم، برخی از طلبه‌ها هوایی می‌شوند و به بن‌بست برمی‌خورند. آنقدر پیش می‌روند که نمی‌توانند به دیگر ابعاد و زوایای علوم حوزوی برسند، در حالی که اگر خدای متعال به کسی شرح صدر و فهم بدهد و فکر او را فکر تفقه دینی کند، هم ادبیات خود را می‌خواند، هم می‌داند که باید خوب بخواند و می‌داند که علوم ادبی فقط هم صرف و نحو نیست؛ شاید فقط در همین بخش، نزدیک به چهارده-پانزده علم باشد که در نوع برداشت و ارتباط با قرآن مؤثر است. 🔹 می‌داند باید خوب بخواند، اما غیر از آن می‌داند که اخلاق، تهذیب، آرامش، توسل و ارتباط با اهل بیت در اولویت و صدر طلبگی است. کد ۴۳۴۹ ▪️ @alHadi_h ▪️ @nasery_ir ‌ ‌‌‌‌ ‌