‍ #حکومت_علوی ✅ سخنی مهم از امیر عدالت علی علیه‌السلام ┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ 🔸«خداوندا! خود می دانی از جانب من رقابتی برای به چنگ آوردن سلطنت نبود، و خواستار فضولات بی ارزش (از دنیا) نبودم... تنها برای این [حکومت را پذیرفتم] که نشانه های دینت را [به جایگاه خود] برگردانم، و صلاح را در آبادی هایت آشکار سازم؛ تا بندگان ستم کشیده ات در امن و امان باشند، و حدود رها شده ات پابرجا گردد. خداوندا! تو می دانی که من اول کسی بودم که روی به سویت آورده و دعوتت را پاسخ گفتم. هیچ کس جز پیامبرت (صلی الله علیه و آله) از من پیشی نگرفت». «به درستیکه حاکمی که بر خون [و جان مردم] و ناموس آنان، غنائم، احکام و حلال و حرام مسلط بوده و پیشوایی مسلمانان و امور مؤمنین را به عهده دارد، نباید بخیل باشد؛ زیرا حرص و طمع به اموال دیگران خواهد داشت؛ و نه نادان باشد، که با جهالتش مردم را به گمراهی بکشاند؛ و نه جفاکار، که آنان را با بد رفتاری از خود براند؛ و نه ترسو، که از گروهی بترسد و آنان را بر دیگران مقدّم بدارد؛ و نه رشوه گیر، که حقوق را پایمال کند؛ و نه رهاکننده ی سنّتها که باعث فجور و بی بند و باری گردد؛ و نه فاسق باشد، که چهرهٔ دین را بدمنظر و زشت کند....». #متن_عربی (براساس نسخه نهج البلاغه): اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنْ مِنِّي مُنَافَسَةٌ فِي سُلْطَانٍ وَ لَا الْتِمَاسُ فُضُولِ الْحُطَامِ وَ لَكِنْ لِأَرُدَّ الْمَعَالِمَ مِنْ دِينِكَ وَ أُظْهِرَ الصَّلَاحَ فِي بِلَادِكَ فَيَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبَادِكَ وَ تُقَامَ الْمُعَطَّلَةُ مِنْ حُدُودِكَ. اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي أَوَّلُ مَنْ أَنَابَ وَ سَمِعَ فَأَجَابَ لَمْ يَسْبِقْنِي إِلَّا رَسُولُكَ. اللَّهُمَّ لَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ الْوَالِي عَلَى الدِّمَاءِ وَ الْفُرُوجِ وَ الْمَغَانِمِ وَ الْأَحْكَامِ وَ مَعَالِمِ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ إِمَامَةِ الْمُسْلِمِينَ وَ أُمُورِ الْمُؤْمِنِينَ الْبَخِيلَ، لِأَنَّ تهمته [نَهْمَتَهُ‏] فِي جَمِيعِ الْأَمْوَالِ. وَ لَا الْجَاهِلُ، فَيَدُلَّهُمْ بِجَهْلِهِ عَلَى الضَّلَالِ. وَ لَا الْجَافِي فُيَنَفِّرَهُمْ بِجَفَائِهِ وَ لَا الْخَائِفُ فَيَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْمٍ وَ لَا الْمُرْتَشِي فِي الْحُكْمِ فَيَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ وَ لَا الْمُعَطِّلُ لِلسُّنَنِ فَيُؤَدِّيَ ذَلِكَ إِلَى الْفُجُورِ وَ لَا الْبَاغِي فَيُدْحِضَ الْحَقَّ وَ لَا الْفَاسِقُ فَيَشِينَ الشَّرْع‏. 📔📙خطبه۱۳۱ ، بحار الانوار ج۷۴ص۲۹۵ به نقل از مناقب ابن الجوزی، مرآة الزمان ج۶ص۴۵۰