🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 مانمڪ‌خــوࢪدھ‌عشقــیم‌بہ‌زینب‌سۅگنــد.. ݐــاسبانان‌دمشقــیم‌بہ‌زینب‌سۅگنــد.. 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 رمــــــان زیبــا و #فانتــزی ❤️ #مقتدا ❤️ 🍃 قسمت ۲۴ پریدم بالای اتوبوس خواهران، و لیست حضور و غیاب را چڪ ڪردم. آقای صارمی صدایم زد: _خانم صبوری! یه لحظه بیاین! با زهرا رفتیم پایین. آقای صارمی ڪنار ماشین تدارڪات ایستاده بود. گفت: _ما با ماشین تدارڪات میایم، ولی شما مسئول برادرا رو بشناسید که اگه ڪاری داشتید بهش بگید. بعد صدا زد: _آقای حقیقی… آقای نساج… بیاین… وقتی گفت حقیقی سرجایم خشڪم زد. سید و یک جوان دیگر جلو آمدند: _بله؟ هردو از دیدن هم شوڪه شده بودیم. نمیدانم چرا لباس روحانیت نپوشیده بود. به روی خودم نیاوردم. آقای صارمی گفت : _خانم صبوری و خانم شمس مسئول خواهرا هستن. خواهرا شمام مسئول برادرا رو بشناسید ڪه مشکل پیش نیاد. بعد از سید پرسید: _تغذیه برادرا رو توزیع ڪردید؟ – بله فقط اتوبوس خواهرا مونده. گفتم : _ما خودمون توزیع میڪنیم. اما آقای صارمی گفت : _جعبه ها سنگینه، آقای حقیقی و نساج میان ڪمڪ. سید هم از خدا خواسته گفت : _چشم! برادرها جعبه ها را برداشتند، و آمدند طرف اتوبوس. سید جعبه را گرفته بود و من و زهرا یڪی یڪی تغذیه را به بچه ها میدادیم. ڪار توزیع تغذیه ڪه تمام شد، سید پایین رفت. همانجا پایین پله ها ایستاد و به زمین خیره شد: _اگه ڪاری داشتید به بنده بگید، با راننده هم هرڪاری داشتید بگید من بهش میگم! با صدای گرفته ای گفتم ” چشم”، و در اتوبوس را بستم و راه افتادیم. تمام راه به این فڪر میڪردم ڪه چرا من و سید باید در یڪ اردو باشیم؟ 🍃ادامه دارد .... 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃