بسم الله ، شماره22 🌾🌴🍃🌻☘🌛 🔵از ستایش شایسته تا ناشایست الثَّنَاءُ بِأَكْثَرَ مِنَ الِاسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ وَ التَّقْصِيرُ عَنِ الِاسْتِحْقَاقِ عِيٌّ أَوْ حَسَدٌ ✅ستایش بیش از حد استحقاق، تملق است و ستایش کمتر از حد استحقاق هم [از] ناتوانی در گفتار یا حسادت است. 🔷در زشتی چاپلوسی هیچ شکی نیست ولی غالبا بین چاپلوسی () و ستایش شایسته فرق نمی‌گذاریم. امام علی ع ستایش را بر سه نوع دانسته‌اند: 1⃣یکی ستایشی که ستایش شونده استحقاق آن را داشته است، 2⃣دوم ستایشی که بیش از حد استحقاق او بوده 3⃣و سوم ستایشی که کمتر از حق استحقاق او بوده و ستایش کننده به خاطر یا ناتوانی زبانی، در ستایش کوتاهی کرده است. حضرت، ستایش بیش از حد استحقاق را (چون چاپلوسی و ذلت‌بار است) نکوهش کرده‌اند، ستایش کمتر از حق استحقاق را از آنجا که نشانه حسادتِ ستایش کننده است، نکوهش کرده‌اند. نتیجه سخن حضرت این است که ستایشی که به اندازه استحقاق باشد، باید خوب باشد. ◀️آنچه معمولا از آن سخن گفته‌ایم، زشتی چاپلوسی است و آنچه هیچ سخنی از آن نگفته‌ایم این است که حد و مرز و ستایش ناشایست کدام است؟ ⁉️ اصلا ستایش شایسته چه فایده‌ای برای جامعه دارد؟ @banahjolbalaghe