بسم الله #با_معارف_نهج، شماره22 🌾🌴🍃🌻☘🌛 🔵از ستایش شایسته تا #چاپلوسی ناشایست الثَّنَاءُ بِأَكْثَرَ مِنَ الِاسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ وَ التَّقْصِيرُ عَنِ الِاسْتِحْقَاقِ عِيٌّ أَوْ حَسَدٌ #حکمت_347 ✅ستایش بیش از حد استحقاق، تملق است و ستایش کمتر از حد استحقاق هم [از] ناتوانی در گفتار یا حسادت است. 🔷در زشتی چاپلوسی هیچ شکی نیست ولی غالبا بین چاپلوسی (#افراط) و ستایش شایسته فرق نمی‌گذاریم. امام علی ع ستایش را بر سه نوع دانسته‌اند: 1⃣یکی ستایشی که ستایش شونده استحقاق آن را داشته است، 2⃣دوم ستایشی که بیش از حد استحقاق او بوده 3⃣و سوم ستایشی که کمتر از حق استحقاق او بوده و ستایش کننده به خاطر #حسادت یا ناتوانی زبانی، در ستایش کوتاهی کرده است. حضرت، ستایش بیش از حد استحقاق را (چون چاپلوسی و ذلت‌بار است) نکوهش کرده‌اند، ستایش کمتر از حق استحقاق را از آنجا که نشانه حسادتِ ستایش کننده است، نکوهش کرده‌اند. نتیجه سخن حضرت این است که ستایشی که به اندازه استحقاق باشد، باید خوب باشد. ◀️آنچه معمولا از آن سخن گفته‌ایم، زشتی چاپلوسی است و آنچه هیچ سخنی از آن نگفته‌ایم این است که حد و مرز #ستایش_شایسته و ستایش ناشایست کدام است؟ ⁉️ اصلا ستایش شایسته چه فایده‌ای برای جامعه دارد؟ @banahjolbalaghe

بسم الله 🔵#اشرافیت در حکمرانی نشانه‌های #مسئولان اشرافیت زده: 1) مردم وقتی میخواهند از مسئولان اشرافی، حقشان را بگیرند، مانند برده ای هستند که میخواهد از اربابش یاری بگیرد (لَا يَكُونَ انْتِصَارُ أَحَدِكُمْ مِنْهُمْ إِلَّا كَانْتِصَارِ الْعَبْدِ مِنْ رَبِّه) (#خطبه_92) 2) مسئولان اشرافی، وقتی #حق مردم را به مردم میدهند به گونه ای میدهند که برای مردم گوارا نیست؛ یعنی مردم در مسیر گرفتن حقشان آنقدر به زحمت یا دردسر یا تحقیر مبتلا میشوند که دیگر استفاده از آن حق برایشان لذتی ندارد(ِوَ أَعْطِ مَا أَعْطَيْتَ هَنِيئاً) (#نامه_53) 3) ممکن است مردم فرصت مواجهه حضوری با مسئولان اشرافی را پیدا کنند اما چون مرعوب هیمنه ظاهری آنها میشوند، در بیان احتیاجاتشان به لکنت میافتند (تَجْلِسُ لَهُمْ مَجْلِساً عَامّاً فَتَتَوَاضَعُ فِيهِ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَكَ وَ تُقْعِدُ عَنْهُمْ جُنْدَكَ وَ أَعْوَانَكَ مِنْ أَحْرَاسِكَ وَ شُرَطِكَ حَتَّى يُكَلِّمَكَ مُتَكَلِّمُهُمْ غَيْرَ مُتَعْتِعٍ) (#نامه_53) 4) اشرافیها حاضر به #عذرخواهی از مردم نیستند چون عذرخواهی از مردم باعث ریاضت نفس مسئولان میشود (رِيَاضَةً مِنْكَ لِنَفْسِك #نامه_53) در حالیکه نَفْسهای اشرافیت زده، حاضر به تحمل ریاضت موجود در عذرخواهی نیستند. 5) رابطه #مدیران غیراشرافی بامردم یک رابطه هم سطح است یعنی مدیر خود را در سطح مردم میداند (إما اخٌ لک فی الدین و إما نظیرٌ لک فی الخلق نامه 53) اما مدیران اشرافی رابطه خود را با مردم رابطه #برده و مالک (الْعَبْدِ مِنْ رَبِّهِ) یا رابطه نامتوازن دیگری (الصَّاحِبِ مِنْ مُسْتَصْحِبِه #خطبه_92) میدانند. 6) اشرافیها دوست دارند به خاطر انجام وظایفشان مورد #مدح و #چاپلوسی قرار بگیرند (قَدْ كَرِهْتُ أَنْ يَكُونَ جَالَ فِي ظَنِّكُمْ أَنِّي أُحِبُّ الْإِطْرَاءَ وَ اسْتِمَاعَ الثناء—#خطبه_216) #مدیران_اشرافی #عدالت #حقوق_عامه #حق_الناس #حکومت #با_معارف_نهج، شماره 116 . https://eitaa.com/banahjolbalaghe