. 🔸بسیاری از پدران و مادران، تربیت را در محدود ساختن کودک و سلب آزادی از او می‌دانند. می‌گویند: او خوب و بد را تشخیص نمی‌دهد و عقلش به جایی نمی‌رسد. اگر او را آزاد بگذاریم، به فساد کشیده خواهد شد... 🔹این گونه پدران و مادران، خودشان را به جای عقل کودک قرار می‌دهند، به جایش می‌فهمند...و انتخاب می‌کنند. کلیه‌ی کارهای او را کنترل می‌کنند و مطابق سلیقه‌ی خود اداره‌اش می‌کنند... 🔸پیش از این، بیش‌تر خانواده‌ها با استبداد و زور، اوامر و نواهی خود را اجرا می‌ساختند. در این عصر هم بسیاری از خانواده‌ها از همین برنامه پیروی می‌کنند. ❌ برنامه‌ی مذکور، روش صحیح تربیتی نیست و عیب و نقص‌های بزرگی دارد. با اجرای این برنامه ممکن است کودکانی تربیت کرد که تا حدودی آرام، ساکت و فرمان‌بردار باشند... 💢 اما این کودکان غالباً گوشه‌گیر و بی‌عرضه خواهند بود. روح ابتکار در آنان خاموش خواهد شد. جرئت ندارند در کارهای مهم دخالت کنند و تصمیم بگیرند. از قبول مسئولیت‌های دشوار دوری می‌نمایند. از رهبری و فرماندهی عاجز اند اما فرمان برداری برایشان دشوار نیست. به ستم کشیدن و زور شنیدن عادت می‌کنند و در بزرگی نیز این عادت زشت را از دست نخواهند داد. 🔹چون از آزادی محروم گشته‌اند و نتوانسته‌اند غرایزشان را اشباع نمایند، عقده پیدا می‌کنند...افراد عقده دار ممکن است برای حل عقده‌های خود به جنایت و طغیان دست بزنند تا از این راه از پدر و مادر و سایر افراد اجتماع انتقام بگیرند و کمبودهای خویش را جبران نمایند. ✍ #آیت_الله_امینی | تربیت، صفحه ۱۴۴ و ۱۴۵ 🕊 #اصل_آزادی 4⃣2⃣ 🔰 باور؛ خانه کنشگرانِ تربیت اسلامی. 🆔 @Bavar_tarbiat