(2) یک سؤال: کسانی که دفاع مقدس را درک نکرده اند چه طور می توانند شهدا را روایت کنند. لازمه روایتگری، حضور در متن واقعه نیست؛ بلکه اشراف به حقیقت ماجراست. چنانکه ائمه بعد از امام باقر (ع) با آنکه به حسب ظاهر در صحنه عاشورا حضور نداشته اند؛ اما روایتگر غم و اندوه آن بوده اند. امام رضا (ع) فرمودند: يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ شَبِيهُونَ. (الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحديثة)، ج‏3، ص: 29) اى پسر شبيب اگر براى چيزى گريه خواهى كرد براى حسين (علیه السّلام) گريه كن كه چون گوسفند سرش را بريدند و هجده نفر از خاندانش با او كشته شدند كه روى زمين مانندى نداشتند . اگر قرار بود که روایتگر وقایع، فقط شاهدان ماجرا باشند، اصلا وقایع تاریخی به دست ما نمی رسید. اتفاقا در قضیه دفاع مقدس اکثر روایتگران، آنهایی هستند که جنگ را ندیده اند، اما بر واقعیت و اهمیت قضیه اشراف پیدا کرده اند و آن را به دیگران رسانده اند. ✂️برش ها - پایگاه جامع سیره شهدای جهان اسلام @boreshha 🌍http://www.boreshha.ir/