اگر بگویم زبان مهمترین کارکرد شناختی انسان است، سخن به گزافه نگفته‌ام. از جمله در سخنان اميرمؤمنان على(عليه السلام) مى خوانيم: «مَا الاِْنْسانُ لَوْ لا الِلّسانُ اِلاّ صُـورَةٌ مُمَثـَّلَةٌ، اَوْ بَهيمَةٌ مُهْمَلَةٌ!» (اگر زبان نبود انسان چه بود؟! چيزى جز يك مجسّمه يا حيوان رها شده در بيابان!). منظور از زبان در علوم شناختی، صرفاً کلام نیست بلکه طیف وسیعی از مفاهیم را در این مقوله میتوان جای داد. اصولاً تفکر ما نوعی زبان است. به طوری که یوهان گئورک معتقد است، عقل، زبان است. برخی حتی زبان را یک موجود زنده در نظر گرفته‌اند. موجودی که حیات و ممات دارد. اصولاً هر فکری به ذهن شما خطور میکند، نوعی زبان ذهنی در شما ایجاد کرده است. ما همانند زبان خود فکر میکنیم و دنیا را درک می‌کنیم. در این زمینه زبان استعاری و تمثیلی، به درک و انتقال مفاهیم کمک زیادی می‌کنند. دانشمندان زبانشناسی شناختی می‌گویند: ما جهان را استعاری درک می‌کنیم در زمینه زبان استعاری در پست‌های بعد بیشتر سخن خواهیم گفت ✍ بهادران ------------------------------- علوم و سواد شناختی | بهادران 🔰 https://eitaa.com/cognitiveScience