⚜ فرصت محدود رفتن به دامن #طبیعت برای ما که عمده عمرمان را در ازدحام سازه های ناساز و کژ اندام آهن و سیمان می‌گذرانیم ، غنیمتی تکرار نشدنی است. دو رشته کوهای نسبتا مرتفع دره ای زیبا به نام #منشاد را در فاصله کوتاهی بعد از شهر #مهریز درست کرده اند با مردمانی مومن ، اصیل و سخت کوش . در این صحراگردی و گلگشت، تفألی به دیوان #حافظ زدم که این آمد: دو یار زیرک و از باده کهن دومنی فراغتی و کتابی و گوشه چمنی من این مقام به دنیا و آخرت ندهم اگر چه در پی ام افتند هر دم انجمنی ⚜ اولش به ذهنم رسید که حافظ هم گاهی مثل ما خسته از شهر و آشوبهایش به دنبال جایی دنج و بی صدا میگشته اما با کمی تامل دریافتم #لسان_الغیب دقيقا خلاف آن را دارد بیان می‌کند ؛ گویا برای کسی مثل حافظ ، تنهایی ، نا امیدی، جمودی و جهل عین کفر است . او برای فراغتی کوتاه در طرف چمن نیز به دنبال دوستان صاحب دل و عالم و کتاب که مظهر عقلانیت و خرد و دانش است و باده که استعاره از عشق و رهایی از صفات پاگیر بشری است ، میگردد و آن را فراغت از انجمن میداند . در ادامه نیز ما را به دوری از ریا ، و تمرین صبوری ، تلاش برای از دست ندادن دوستان راستین و سرمایه های کمیاب عمر ، قناعت در زندگی و دوری از طمع ،توجه به کوتاهی عمر و نهایتا به حکمت دعوت می‌کند . 🔅 عصر شنبه ۱۳ فروردین ۱۴۰۱ #مجید_احمدی @‌darossalamm