بعد از اینکه موافقت اولیه را آقای دکتر مهدی گرفت، به من گفت فلان روز برو فرودگاه، هلیکوپتر میآید تو را به خواجه بهاءالدین میبرد. هماهنگ کردم و رفتم، کسانی که وسایل را از ایکس ری رد میکردند، سربازهای روس بودند. وسایل من را خیلی بالا و پایین کردند، ازجمله یکیشان سهپایۀ دوربینم را و گفت که این چیست؟ گفتم: اشتاتیو. لغتش را به روسی یاد گرفته بودم. بعد گفت: کجا میروی؟ گفتم: افغانستان. پرسید: افغانستان برای چه میروی؟ گفتم ژورنالیست توریست. گفت ایرانسکی؟ (ایرانی) ایرانسکی نیت ژورنالیست، نیت توریست، تروریست (ایرانی ژورنالیست و توریست نیست، تروریست است)... مزاحمت ایجاد میکرد و یکجوری داشت مانع میشد که بروم. من داشتم میرفتم در منطقهای که اصلاً معنی نداشت شما چیزی را حتی از نوع سلاح و... با خودت ببری. آن جا نمایندۀ سفارت افغانستان با آنها صحبت کرد و خلاصه ول کردند. سوار هلیکوپتر شدیم و رفتیم. در مسیر اتفاق خیلی بامزهای افتاد که این را چند جا تعریف کردهام از جمله برای بهروز افخمی که گفت از این داستان باید فیلم سینمایی بسازی تا جهان بفهمد چرا در افغانستان جنگ اینقدر طول کشید. در آسمان که میآمدیم یک جایی گیر افتادیم. در بین کابین خلبان با آن بخشی که معمولاً برای بار است که البته حالا مسافر نشسته بود درِ این هلیکوپتر جنگی کنده شده بود و سروصدای کابین گاهی بهوضوح شنیده میشد. یکباره دیدم که یکی از خلبانها صدای بیسیم را زیاد کرده و کسی از آنسو میگفت: پرندۀ ناشناس ..
#گزیده_کتاب
#فرمانده_مسعود
http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf
🍂