🍂 🔻 پسرهای ننه عبدالله/ ۷۱ خاطرات محمدعلی نورانی نوشته: سعید علامیان ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ خرمشهر به نجف ثانی شهرت داشت. خیلی از آقایان روحانی و مراجع که می‌خواستند به کربلا یا نجف بروند از خرمشهر می‌رفتند. آنها حدود یک ماه در خرمشهر منبر می رفتند، پولی جمع می‌کردند به یک بلدچی ده پانزده تومان می دادند، آنها را به آن طرف رودخانه اروند به مرز عراق می‌برد. برای برگشت هم این مسیر، امن ترین مسیر بود. فاصله بین ایران و عراق در بعضی نقاط رودخانه اروند به صدوپنجاه متر می‌رسد که با حدود بیست دقیقه پارو زدن می‌توانستند به آن طرف مرز بروند، یا از شلمچه به راحتی قابل گذر بود. آقایانی که میخواستند به نجف و کربلا بروند و درس بخوانند یا فراری بودند به خانه دو روحانی خرمشهر آقای مهری و سید محمدتقی موسوی می‌رفتند و آن دو هماهنگی برای عبور از رودخانه را انجام می‌دادند. منبرهای متعدد علما در خرمشهر دانش دینی را بین مردم و جوانهای شهر بالا برد. از طرف دیگر، تعدادی از کمونیست ها را به خرمشهر تبعید می‌کردند. اینها مشغول تبلیغ در روستاها می‌شدند. بعضی هایشان به عنوان معلم روی افکار دانش آموزان کار می‌کردند. کسانی مثل ایران نژاد، ایوبی، ناصری، غریفی و فرهانی از توده ای های ظاهراً بریده بودند؛ اما نظام شاه چون هنوز کاملا به آنها اطمینان نداشت اینها را به خرمشهر فرستاده بود. از جمله ناصری که معلم ادبیات بود و بعضی‌ها را جذب حزب توده کرد. در خرمشهر و آبادان مارکسیست ها و مذهبی ها هر دو فعال بودند؛ اما تشکیلات کمونیست‌ها در آبادان قوی تر و اعضای بیشتری داشتند. بعضاً دو برادر در یک خانواده یکی کمونیست و دیگری مذهبی بود و هر دو برای براندازی رژیم شاه و برقراری عدالت تلاش می‌کردند. در تظاهرات و راهپیمایی‌ها یک برادر در جناح مذهبی‌ها شعار مرگ بر کمونیست می داد و برادرش در گروه مارکسیست ها فریاد می زد مرگ بر مرتجع، علیه هم شعار می‌دادند. شب هم می‌رفتند خانه زیر یک سقف با هم می‌خوابیدند. یکی از عوامل ایجاد تشکل‌های مذهبی، فعالیت‌های جریانهای چپ بود. بچه های مذهبی با دیدن برنامه های مارکسیست ها، تلاشهایشان را بیشتر می‌کردند. در همان زمان در بین بچه های مذهبی خرمشهر کسی به نام فرزاد قلعه گلابی رهبری آنها را به دست می‌گیرد؛ آدم نابغه ای بوده. به قدری هوش و حافظه قوی داشته که اگر یک بار کتابی می‌خوانده می‌گفته در کتاب فلان، صفحه فلان، سطر فلان، این را نقل می‌کند. بچه ها به کتاب مراجعه می‌کردند، می دیدند همین طور است. فرزاد قلعه گلابی گروهی راه می اندازد که علی و محمد جهان آرا، اسماعیل زمانی، احمد و محمد فروزنده، بصیرزاده و نعمت زاده، مسعود بهبهانی و عده ای دیگر عضوش بودند. آنها خلیفه تعیین کرده بودند. خود فرزاد قلعه گلابی خلیفه اول بود. خلیفه به معنای رهبر بود که اگر این رهبر دستگیر شد، نفر دوم و همینطور نفرات بعدی خلیفه شوند. مثلا بصیرزاده خلیفه سوم و اسماعیل زمانی خلیفه چهارم یا ششم بود. فرزاد به عنوان خلیفه به جایی می‌رسد که برای اعضای گروه حد جاری می‌کند. انگار بچه ها را مسخ کرده باشد. می‌گفته بنشینید به خلاف هایتان اعتراف کنید. مثلا یکی می گفته سیگار کشیدم، یکی می گفته از کنار مدرسه دخترانه رد شدم و به دخترها نگاه کردم، یکی می گفته غیبت کردم. بعد به یکی دیگر دستور می داده با کمربند ده ضربه شلاق به این بزن. یا به یکی می‌گفت برو بازویش را گاز بگیر؛ تنبیهات مختلفی انجام می‌داده. حالا همین فرزاد قلعه گلابی که رهبر افرادی مثل محمد جهان آرا بود اولین کسی بوده که دستگیر می‌شود و اولین کسی بوده که در زندان می‌برد و همه بچه ها را لو می دهد. ساواک چهل نفر از بچه های مذهبی خرمشهر را می‌گیرد. فرزاد در زندان به جایی می‌رسد که وقتی مأمورهای زندان می‌خواستند به یکی دو نفر از بچه های کم سن و سال تجاوز کنند می‌گوید خب بگذارید کارشان را بکنند دیگر اذیت‌تان نمی‌کنند. پس از مدتی تعدادی تبرئه می شوند، عده ای با تعهد پدر و مادرشان و رابطه و وثیقه آزاد می‌شوند و چند نفر از جمله محمد جهان آرا و بصیرزاده را به زندان کارون می‌برند. عده ای از مبارزان مثل آقای آل اسحاق از دزفول، آقای صفاتی از آبادان، آقای دقایقی از بهبهان، آقای محسن رضایی از مسجدسلیمان و آقای شمخانی از اهواز را ساواک به زندان کارون منتقل کرده بود. آنها همدیگر را در زندان پیدا می‌کنند و میثاق گروه منصورون را می بندند. قلعه گلابی از زندان آزاد شد و دوباره در خرمشهر با بقیه بچه ها ارتباط برقرار کرد. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #پسرهای_ننه_عبدالله کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂