چرا باید ادامه داد؟
و چگونه؟
صبح زنگ زدم تهران به علیرضا. جسارت کردم به ایشان عتاب گفتم باید دیگر چه بشود که بلند شوی و بیایی بغداد؟!
گفت تو بگو برنامه چیست؟ گفتم مگر معلوم نیست؟! فشار سیاسی به اردن از طریق بدنه مردمی عربی و عراقی. تا حالا که جواب داده و جبهه استکبار هم واکنش نشان داده. ولو این که جمعیت خیلی هم نبوده اند. این بار باید با جمعیت بسیار انبوهتری حرکت کنیم.
گفت از من چه کاری ساخته است؟ گفتم با اعتبار و روابط ات بتوانی خرد و کلان را راضی کنی. گفتم الان شرایط بسیار خطرناک است. ممکن است همه چیز خفه شود. ممکن است کلک حماس را بکنند. ممکن است تا مدتها دیگر نشود کاری کرد. با فراست همیشگی اش گفت به همین دلیل نمیشود کاری کرد. چطور؟
ایران میخواهد اسرائیل از درون بپاشد بیآنکه جنگ گسترش یابد. آمریکا، که دیگر الان مطمئنیم صحنهگردان اصلی است، میخواهد اسرائیل را نگه دارد، حماس را نابود کند و جنگ گسترش نیابد. به همین دلیل است که در موقعیت موازنه وحشت هستیم. بازی شدیدا حساس و ظریف است. حرکتها باید بسی ماهرانه و دقیق باشند. از این رو است که بسیاری از بازیگران موثر وارد بازی نمیشوند، از خوف این که حرکت نابهجایی کنند. و پس شاید چنان فعالیتهای اجتماعی نادرست باشند.
عرض میکنم قبول الان شرایط موازنه وحشت است. و قبول که حرکتها باید بسیار ظریف باشند. ولی آیا دلیل این وضعیت، پیشبینیپذیری حرکت طرفین نیست؟ آیا وقت آن نرسیده تا نیرویی وارد صحنه شود که رویش حساب نمیشده؟ تا مگر سرنوشت نبرد به نفع مقاومت پایان یابد و صلح مخرب و مرگآور آمریکایی نباشد؟
قبول میکند. حتی بغداد آمدن را.
از صبح احساس نگرانی میکنم. هنوز کاری نکرده ایم و نبرد در وضعیت خاصی قرار دارد. نه پیروزی بزرگی در نزدیکی دیده میشود و نه مغلوبایم. راهبرد همان قبلی است، پنج کلمه است:
مشارکت سیاسی مردم در جنگ
این چیزی فراتر از فعالیت رسانهای و فرهنگی و حتی حمایت مالی است که همه آنها سرجای خود. به یک جمعیت انبوه مردمی نیاز است. آنقدر انبوه که دولتها را منفعل کند. دقیقا چیزی که قابل پیشبینی نیست. برای این جمعیت انبوه همه گروههای مختلف با اراده مستقل سیاسیشان باید مشارکت کنند و منابع را پای کار بیاورند. سهم ایرانیها محدود باید باشد، اما ایرانیها پیشتاز و الهامبخش اند؛ به قول یکی از برادران عراقی در ساعات پایانی حضور در طربیل، قدوه.
برنامهریزی برای حضور منسجم در بغداد آغاز شده. تجربه قبلی پیش روست و درس باید گرفت تا اشتباهات تکرار نشوند. مذاکره با طرفهای عراقی و عربی هم آغاز شده. مجموعا کار بسیار دشواری پیش رو داریم؛ اما تنها راه است تنها راه.
برای فراخوان آماده میشویم.
ماشاءالله و لاحول و لا قوة الا بالله.
https://eitaa.com/al_harkah