اگر بینی که نابینا و چاه است اگر خاموش بنشینی گناه است قال الصادق علیه السلام: مَنْ رَأَى أَخَاهُ عَلَى أَمْرٍ یكْرَهُهُ فَلَمْ یرُدَّهُ عَنْهُ وَ هُوَ یقْدِرُ عَلَیهِ فَقَدْ خَانَهُ ... (أمالی الصدوق ص270) یعنی شما که مؤمن هستید، معارف دین، حرام و حلال را می شناسید، اگر برادر مؤمن خودتان را دیدید که سرگرم کاری است که شما کراهت از آن دارید، یعنی آن را بد و زشت می شمارید؛... اگر او را از آن کار باز ندارید در حالی که می توانید مانعِ انجام آن کار بشوید؛ اگر این طور عمل نکردید، فَقَد خانَه، به این برادر خیانت کرده اید. مثل کسی که در حال نوشیدنِ سمّی به خیال این که شربت است، می باشد، شما هم می دانید این زهر است، کشنده است، می توانید مانعِ او بشوید، امّا مانع نمی شوید! این که ما خیال کنیم در مسائل مادی و اجتماعی و سیاسی و امثال اینها وظیفه داریم که راهنمایی کنیم، اما در مسائلی که مربوط به دین می شود، این وظیفه را نداریم! این خطای بزرگی است. می بینید کسی نماز نمی خواند، می بینید کسی مشغول غیبت است، به فرائض بی اعتناست و ... باید او را از این کار باز دارید. رَدَّ، اعمّ از باز داشتن لسانی و غیر لسانی است. (یعنی) نگذارید این کار را بکند. نه آنکه فقط به او بگویید که او هم گاهی گوش کند، گاهی گوش نکند ! اگر به او علاقمندید، نباید بگذارید! اگر گذاشتید آن کار خلاف را بکند، این خیانت به اوست. https://eitaa.com/fatemi5/2772