آن نیزه ای که در دهنش رفت، دید و بعد با چشم های بسته فقط می شنید و بعد با ضربه ی سنان همه گفتند کشته شد اما هنوز سینه ی او می تپید و بعد مویه کُنان و مویکَنان سمت قتلگاه از خیمه گاه خواهر او می دوید و بعد گفت: »ابن سعد جای حسینم مرا بکش از زنده ماندنش نشدم نا امید« و بعد لشگر برای قاتل او راه باز کرد چکمه به پا رسید سواری پلید و بعد تا روی سینه ی پسر فاطمه نشست قد علی و احمد و زهرا خمید و بعد با ضربه ی دوازدهم کنده شد سرش در قتلگاه باد سیاهی وزید و بعد پیغمبران و جن و ملک ضجه میزدند در لحظه ی اذان سر او را برید و بعد لشکر به سمت خیمه ی زن ها روانه شد سهم مخدرات حرم تازیانه شد #گروه_شعر_یا_مظلوم #گودال_قتلگاه #گودال #محرم۱۴۰۲