📋 🔻بایدها و نبایدهای سخنرانی در ماه محرّم از زبان شهید صدر ثانی 🔹سخنران از ذکر مسائل نظری و تاریخی که ممکن است در ذهن مخاطب شبهات اعتقادی پدید آورد، اجتناب کند. 🔹شبهه‌هایی که چه بسا سخنران از پاسخ دادن و رفع آن‌ها ناتوان باشد یا اصلاً به آن توجه نکند. سخنران باید آنچه را می‌گوید، با دقت و صلابت انتخاب کند، که در غیر این صورت در برابر گفته خویش مسول است و دانسته یا نادانسته به حرام دچار می‌شود. 🔹باید توجه داشت، فرقی ندارد که این قبیل مسائل مربوط به وقایع کربلا باشد یا نباشد، یا به نظر خود آنان قطعی و مسلّم باشد یا نباشد. 🔹همچنین سخنران تا جایی که ممکن است، از پرداختن به علل و اسباب حوادث از منظر فلسفی و دلیل‌تراشی برای حوادث خودداری کند و تا زمانی که شخصاً صلاحیت این کار را پیدا نکرده، از بیان علت و سبب وقایع اجتناب نماید و آن را به اهلش واگذارد که خیر دنیا و آخرت در همین است . 🔹این بهتر است از آنکه به امری بپردازد که از عهده و توانش خارج است و برای شنوندگان نیز سنگین و طاقت‌فرساست . 🔹ممکن است شبهه‌هایی در ذهن‌شان پدید آورد که سخنران توان پاسخگویی و ردّ آن شبهات را ندارد و ناخواسته مرتکب عمل حرام گردد. 🔹پس نه فقط درباره کربلا و نهضت امام حسین (ع)، بلکه در کلیه مسائل دینی و عقیدتی باید به این اصل توجه شود و هیچکس نباید به فلسفه و ذکر دلیل و حکمت امور بپردازد، مگر آنکه صلاحیت و زمینه این کار را در خود ایجاد کرده باشد . 🔹 در غیر این صورت باید امور را به خداوند متعال ارجاع دهد. چنان‌که قرآن کریم می‌فرماید: «والراسخون فی العلم یقولون آمنّا به کلٌ من عند ربنا» (و ثابت‌قدمان در دانش می‌گویند: به آن ایمان آوردیم که همه از جانب پروردگار ماست. آل‌عمران / ۷). •┈┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈┈• 🔻ادامه مطلب در لینک زیر: 🌐http://fekrat.net/2263 📌آدرس کانال؛ 🆔@fekrat_net