📋#یادداشت 🔻فراموشی و فراموشکاری از منظر قرآن 🔹از نظر قرآن فراموشی گاهى به صورت طبیعى است، همانند فراموشی موسی(ع) و همراهش که خدا می‌فرماید: «نسیا حوتهما» (کهف، آیه ۶۱)؛ و گاهى بر اثر اعراض و توجه و‌اشتغال به امور مادى و دنیایى است که انسان را از وظیفه‌اى که خداوند به آن یادآور شده بود باز مى دارد، چنانکه در قرآن آمده است: «پس از آن اعراض کرد و آنچه را پیش فرستاده را فراموش نمود»(کهف، آیه ۵۷) 🔹فراموشی که بر اساس عدم اهتمام به امر مهمی چون آخرت با‌اشتغال به امور مادی و دنیوی پدید می‌آید، فراموشی مذموم است.(التحقیق، مصطفوی، ج ۱۲، ص ۱۱۴ – ۱۱۵، «نسى») 🔹اگر فراموشی، طبیعی باشد، انسان معذور بوده و عقاب کردن چنین شخصی درست نیست؛ اما اگر فراموشی در اثر سوء اختیار و از روی عمد باشد، انسان معذور نیست و خداوند در قبال این فراموشی او را عقاب خواهد کرد؛ چرا که چنین شخصی با اختیار خودش مقدمات فراموشی را فراهم و به عمد اوامر خدا را‌ ترک کرده است.(المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانی، ص ۸۰۳) 🔹به سخن دیگر، انسانی که گرفتار فراموشی طبیعی است به‌عنوان مضطر هرگز مواخذه نمی‌شود؛ اما نسبت به خطا و فراموشی‌ای که خودمان در آن نقش داشتیم، شکی نیست که مواخذه و مجازات الهی و قانونی به دنبال خواهد بود؛ چون چنین فراموشی را خودمان به سبب کم‌توجهی یا بی‌توجهی یا فسق و بی‌عقلی به‌وجود آورده‌ایم. 🔹 پس می‌بایست پاسخگوی فراموشی خودمان باشیم. بنابراین خدا از این اضطرارهایی که دارای مبادی اختیاری است، مواخذه کرده و برای فراموشکار مجازات و کیفری در نظر گرفته است. ✍️نویسنده : خلیل منصوری •┈┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈┈• #قرآن #تکلیف #وظیفه #فراموشی 🔻ادامه مطلب در لینک زیر: 🌐http://fekrat.net/2858 📌آدرس کانال؛ 🆔@fekrat_net