📝 #یادداشت ♦️ما و #کرونا 🔻(بخش دوم) 🔷️ فرداروزی ماجرای #کرونا هم تمام می‌شود. 🔸️ طبیعت قدرتش را به رخ ما انسان‌های از خود مطمئن می‌کشد و دقیقاً از مجاریِ ارتباطات انسانی، غربال‌گری‌اش را انجام می‌دهد. پیرها و ضعفا را حذف می‌کند و زمین کمی خلوت‌تر می‌شود. و همه چیز به روالِ «طبیعی!» بازمی‌گردد. طبیعت نفسی می‌کشد و ماجرایی دیگر آغاز می‌شود. آن روز روسیاهی به زغال نمی‌ماند و فراموشی همه چیزِ ما را می‌شوید: ما بی‌چرا زندگان. آن روز تا چه حد می‌شود بازهم به لبخندها و بوسه‌ها و آغوش‌ها اعتماد کرد؟ آیا هر تجربه‌ای از این دست، باعث نمی‌شود ما بازهم، از تمدن، از بشریت، بیشتر قطع امید کنیم؟ 🔸️بی تردید مقصر اصلی شیوع کرونا در ایران، کم کاری #دولت و عدم واکنش به موقع در بستن راه‌های ارتباطی با چین (احتمالا به دلایل #سیاسی و #اقتصادی) و سهل انگاری در انجام اقدامات موثر بوده است. این تقصیر تا همین لحظه نیز با عدم صداقت و نیز ناکارآمدی ادامه یافته است. 🔸️این امر البته فقط به خواست یک #وزارتخانه یا کارکرد یک #مدیر مربوط نیست، بلکه ریشه در بحران ناکارآمدی و بحران مشروعیت سیستم و ناتوانی در تصمیم گیری درست و حتی تضمین اجرای تصمیمات دارد، لذا من در یادداشت خود البته با اشاره ای کوتاه، همین «ناکارآمدی و عدم صداقت» را پیش فرض گرفتم و به دلیل محدودیت های یک یادداشت و ماهیت تک سویۀ آن لزومی به تبیین موضع خود در این خصوص ندیدم که همین امر نیز به سوءتفاهم هایی یک سویه دامن زد. روشن است که هر نهادی که واجد قدرت بیشتری باشد، دارای مسئولیت بیشتری است و نقد من به عملکرد مردم نافی نقد اصلی نیست. ✍🏻 نویسنده: محمدمهدی اردبیلی،استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی 📌 #کانال_فکرت: 🆔https://eitaa.com/fekrat_net