📍 #یادداشت ♦️نواندیشی و چالش‌های زمانه #مطهری 1⃣ جریان‌های نواندیشی دینی سده اخیر در ایران، همواره با دوگونه چالش‌های نظری بحث‌برانگیز روبه‌رو بوده‌اند. 🔹اول؛ چالش‌های روش‌شناختی 🔹دوم؛چالش‌های معرفت‌شناختی 🔹این سخن بدین‌معناست که «فهم، تبیین و نقد» این جریان‌های فکری، از زاویه دقت‌های مِتدیک و همچنین معرفتی امکان پیدا می‌کند. 🔹علاوه براینکه می‌توان ریشه بسیاری از بدفهمی‌ها یا کژراهه‌ها را در این دو دسته پی‌جویی کرد. 2⃣ بر این سیاق، یکی از مهم‌ترین چالش‌های مِتدیک جریان‌های نواندیشی دینی، رویکردهای غیرروشمند یا برگزیدن روش‌های نامناسب برای فهم دین و آموزه‌های دینی بوده است، رویکردهایی مانند قیاس، استحسان، استصلاح، تاویل قرآن، دینامیزم قرآن، اخباریون یا نگاه‌های ذوقی و سلیقه‌ای یا صوفی‌گرایانه به متون دینی و…. 🔹در یک کلام؛ آنچه از این هنگامه پرآشوب رویکردهای غیرروشمند بیرون می‌آید، همان اسلام التقاطی یا شکل‌ها و انگاره‌هایی از آن است و متقابلا شهید مطهری نیز در زمانه خود و در آثارش (با فرازوفرودهایی)، درصدد مرزبندی و ارائه شاخصه‌های دین‌پژوهی برای پرهیز از آمیزش یا آمیختن با چنین فراگردهایی برمی‌آمد. 3⃣ از سوی دیگر؛ باید در دل چالش‌های معرفت‌شناختی گوناگون، به مساله نحوه تحلیل و تفسیر انسان در اسلام و چگونگی تصویر و ترسیم هویت آدمی در ادیان اشاره کرد، چراکه حل و تحلیل بسیاری از پرسش‌ها یا شبهات فلسفی، کلامی، عرفانی، فقهی و اجتماعی مطرح در قلمروی مطالعات نواندیشی دینی، به زوایایی از مساله تحلیل قوا و ظرفیت‌های وجودی انسان و نحوه ترابط و بَرنهاد سیستماتیک آنها دارد. ✍🏻نویسنده؛ سیدحسین حسینی، عضو هیات‌علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی 🔻ادامه مطلب در لینک زیر؛ 🌐 http://fekrat.net/?p=906 📌کانال فکرت؛ 🆔 @fekrat_net