آتش مقدس و خدای آتش « آگنی » در اساطیر هندو 🔥👹🔻 قسمت (پایانی) 6️⃣ ♦️ اعتقاد به آتر به منزله‌ی آتش آزمایش گنهکاران، به قبل از زمان زرتشت (Zoroaster) مربوط می‌گردد. بسان باد و آتش، طبعاً زمین و آب نیز آسمانی و دارای خدایانی هستند. 🔷 آفتاب و ماه طی سرودهایی در اوستا و ریگ ودا ستایش شده و زمین که الهه‌ای مقدس است، به منزله‌ی مادر و آب زنده در اوستا و به تنهایی و یا همراه با آتش ستایش می‌شود. 🔶 هر کجا آتش باشد، آگنی هم هست و اگر پای گونه‌ای از آتش در میان نباشد، آگنی را نمی‌توان یافت. از سوی دیگر کثرت و تنوع آتش‌ها از جمله آتش افروخته، آتش سوزان، آتش رو به خاموشی که همزمان در جاهای دیگر دیده می‌شوند به همراه انواع جلوه‌های آن در خورشید، رعد و برق و شعله‌ی آتش زمینی، مانع از آن می‌شود تا بتوان به گونه‌ای مطلق، هویّت آن را معیّن ساخت. 🔷 هرمان الدنبرگ (H .Oldenberg) می‌گوید: «در آغاز برای آتش، روح یا جان قائل شده و نامش را آگنی نهادند. تنها پس از این می‌توان انگاره آگنی را جدا از عنصر آتش متصوّر شد. همین گونه استنتاج را می‌توان بر آذر، ایزد مذکر ایرانی - فرض بر این است که نامش از اسم خنثی آذر مشتق شده باشد نیز تعمیم داد. 🔶 هم آذر و هم آگنی به نظر می‌آید در آغاز مظهر آتش اجاق بوده‌اند. آتشی که همیشه در خانه‌های مردم روشن است نه در آسمان‌ها». سرانجام الدنبرگ می‌گوید: «اگر آگنی را پیام‌آور ایزدان خوانده و آنگاه می‌گویند ایزدان، آگنی را در خانه‌های مردم جای داده و او را مأمور قربانی کرده و در عوض مزد، جوانی و جاودانی را به او بخشیده‌اند ... برای آن است که وی را از انبوه درهم فشرده‌ی دیگر ایزدان جدا می‌دانند». 🔷 آگنی که خانه، دوست، نگهبان، نوکر و ارباب مردم می‌باشد، دشمن زورمند دیوهای تاریکی و سرما نیز هست. اندیشه‌های تجریدی و متعالی مربوط به این ایزد، حاصل تأمّل و تفکر موبدان درباره‌ی نقش آتش در مراسم آئینی و رابطه‌ی میان عنصر آتش و خورشید فروزان آسمان‌ها می‌باشد. 🔶 از آنجا که آتش را نماینده‌ی مستقیم خورشید بر روی زمین دانسته و برآمدن و نشستن خورشید را بر اساس نظم ریتا یا اشه (Asha) متصور بودند، طبیعی بود آتش را نیز با نیروهای کیهانی مرتبط بدانند. آگنی شعله‌ی مقدسی بود که قربانی را به آسمان بالا می‌برد. 🔷 در اوستای متأخر آمده: «نیروی آذر از اشه بوده تا آفریده‌های اشه را پاسداری نماید و به هنگام نیایش، فرزند اهورامزدا (Ahura Mazda) خطاب می‌شود». 🔶 گذشته از این لقب پر از احترام که تکرار می‌شود، آذر ایرانی بر خلاف آگنی هندی، صاحب انبوهی از القاب و صفات اغراق آمیز نبوده و چه بسا این تفاوت ناشی از اثرات بازدارنده‌ی تعلیمات اخلاقی زرتشت بر افسانه سازی باشد. 🔷 رغبت و شوق هندوها به شاخ و برگ دادن و به خصوص در مورد آگنی، حد و مرز نمی‌شناسد. برهمن‌ها برای مراسم قربانی که در آن آتش نقشی اساسی بر عهده دارد، اهمیتی فوق العاده قائل بودند. ♦️منبع مقاله : دایره المعارف اساطیر و آیین های باستانی جهان جلد اول (غلامرضا معصومی) #پرستش_غیرخدا #پرستش_جن_شیطان #بت_پرستی #پرستش_جن #ادیان_گنوسی #جهان_باستان #افسانه_های_باستانی #عجیب_غریب به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2